پرتغالی برزیلی

زبان پرتغالی برزیلی به دوره استعمار پرتغالی ها و ورودشان به کشور برزیل بازمی گردد. گویش برزیلی در حدود ۲۴۰ میلیون نفر گویشور دارد که عمدتاً در برزیل ساکن هستند اما برخی از آن ها به عنوان مهاجر در ایالات متحده آمریکا، ژاپن، پاراگوئه و کانادا ساکن شده اند.
ورود این زبان به برزیل به قرن شانزدهم میلادی بازمی گردد. در آن زمان پرتغالی رواج چندانی نداشت اما از آنجا که به عنوان زبان میانجی رایج گردید و جمعیت کثیری از سیاهان نیز به عنوان برده وارد برزیل شدند و مجبور بودند برای برقراری ارتباط زبان اولیه خود را کاملاً فراموش کنند و به زبان جدید سخن بگویند زبان پرتغالی را در این منطقه رواج داد و تا اوایل قرن نوزدهم زبان پرتغال زبان اکثریت قاطع مردم کشور برزیل بود. همچنین در قرن هجدهم فشارهای زیادی از جانب دولت پرتغال برای گسترش این زبان وارد شد که بیشتر جهت مقابله با فرهنگ و زبان اسپانیایی بود که در هشتاد درصد برزیل و سایر کشورهای آمریکای جنوبی بسرعت در حال رشد بود.
برخی پژوهشگران تفاوت میان برزیلی و پرتغالی را در حد تفاوت زبان انگلیسی رایج در بریتانیا و آمریکا دانسته اند. اما برخی دیگر این تفاوت هارا بسیار بیشتر از این می دانند. برای نمونه ۱۵٪ از واژگان دو گویش با هم متفاوت هستند. منشأ بسیاری از این تفاوت ها به پیش زمینه غیر اروپایی شمار زیادی از متکلمین این زبان بازمی گردد که واژه ها و اصطلاحات بومی خود را به زبان جدید یعنی پرتغالی نیز وارد کرده اند. ضمن اینکه مهاجران برزیل نیز همگی پرتغالی نبودند و واژگانی با ریشه های متفاوت در بین آنها رواج دارد. گویش برزیلی نسبت به گویش رایج در پرتغال کهنه تر بنظر می رسد. تفاوت در نگارش و تلفظ و آواشناسی و حتی در دستور هم دیده می شود.
نگارش زبان پرتغالی در برزیل شبیه آنچه بود که در قرون وسطی اسپانیایی را بدان می نوشتند. در قرن نوزدهم مدل های جدیدی برای نگارش اسپانیایی برزیل پیشنهادشد و در قرن بیستم اعضای فعال و طرفداران جنبش های ملی گرایانه برزیل شیوه نگارش را تا حدی تغییر دادند که برای برزیلی ها مناسب تر باشد. بدین شکل زبان پرتغالی برزیل تا حد زیادی از زبان پرتغال رایج در اروپا استقلال گرفت.