پرت اند ویتنی آر ۲۸۰۰ دوبل واسپ. پرت اند ویتنی آر - ۲۸۰۰ دوبل واسپ ( به انگلیسی: Pratt & Whitney R - 2800 Double Wasp ) یک موتور هواگرد ساختِ کارخانهٔ پرت اند ویتنی در کشور ایالات متحده آمریکا است .
R - 2800 در بسیاری از هواپیماهای مهم آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن مورد استفاده گسترده قرار گرفت. در طول سال های جنگ، پرت اند ویتنی به توسعه ایده های جدید برای ارتقای موتور، از جمله تزریق آب برای برخاستن در هواپیماهای باری و مسافربری و دادن قدرت اضطراری در جنگ ادامه داد.
در سال ۱۹۳۷، نزدیک به زمانی که توسعه موتور ۱۸ سیلندری بزرگتر با حجم ۳٬۳۴۷. ۹ اینچ مکعب ( ۵۴. ۸۶۲ لیتر ) وایت دوپلکس - سایکلون آغاز شده بود، موتور با حجم ۲٬۸۰۴. ۵ اینچ مکعب ( ۴۵. ۹۵۸ لیتر ) به نام R - 2800 در سال ۱۹۴۰ پرواز نخست خود را داشت، یک سال قبل از دوپلکس - سایکلون. دابل واسپ قدرتمندتر از تنها موتور ۱۸ سیلندری مدرن دیگر دنیا، گنوم - رون ۱۸L با حجم ۳٬۴۴۲ اینچ مکعب ( ۵۶. ۴۰ لیتر ) بود. دابل واسپ در حجم کمتری نسبت به دیگر طراحی های ۱۸ سیلندری بود و انتقال حرارت مشکلات بیشتری داشت. برای افزایش سریع تر خنک شدن، روش معمول ساخت فین های خنک کننده سر سیلندر که برای سایر طراحی های موتور مؤثر بوده بود، کنار گذاشته شد. به جای این کار، فین های خنک کننده نازکتر و با فاصله کمتر از فلز جامد ساخته شدند. این فین ها به یکدیگر توسط یک گروه از دستگاه های فرز که به صورت اتوماتیک هدایت می شدند، همزمان برش داده شدند. این فرآیند الگویی پیچیده را داشت که به طور قابل توجهی مساحت سطح فین ها را افزایش می داد. توزیع کننده های دوتایی در دابل واسپ به نمای برجسته روی سطح بالای قابلیت کاهش دوران جلویی گیربکس نصب شده بودند - که یکی از جفت مگنتوها در بیشتر مدل ها بین آن ها قرار داشت - و تقریباً همیشه درون یک کاور ظاهر می شدند. سیم های شمع از محافل توزیع کننده ها به طور مستقیم به جلو یا به طور مستقیم پشت آن ها خارج می شدند، یا در مدل های C - سری دابل واسپ با گیربکس دوقسمتی، در "خارجی" از جانب های محفل توزیع کننده ها بودند.
وقتی که R - 2800 در سال ۱۹۳۹ معرفی شد، توانایی تولید ۲٬۰۰۰ اسب بخار ( ۱٬۵۰۰ کیلووات ) داشت، با یک ارزش توان مختص به مقدار ۰. ۷۱ اسب بخار برای هر اینچ مکعب ( ۳۲ کیلووات بر لیتر ) . طراحی موتورهای متعارف مرکب هوا خنک تا آن زمان به حدی علمی و سامان یافته بود که دابل واسپ با افزایش توان کوچکتر مقداری نسبت به موتورهای قبلی معمولی معرفی شد. با وجود معرفی اولیه با توان ۲٬۰۰۰ اسب بخار در سال ۱۹۳۹، R - 2800 افزایش چشمگیری در مدل های تولیدی داشت و تا سال ۱۹۴۱ به ۲٬۱۰۰ اسب بخار رسید و در انتهای جنگ به ۲٬۴۰۰ اسب بخار افزایش یافت. مدل های آزمایشی، به ویژه زیرگروه های خنک شده توسط فن مانند R - 2800 - 57، توانایی تولید توان بالاتری را نشان دادند، به عنوان مثال ۲٬۸۰۰ اسب بخار. به طور کلی، R - 2800 از ابتدا نشان دهنده یک موتور با توسعه و بهبود مداوم بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفR - 2800 در بسیاری از هواپیماهای مهم آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن مورد استفاده گسترده قرار گرفت. در طول سال های جنگ، پرت اند ویتنی به توسعه ایده های جدید برای ارتقای موتور، از جمله تزریق آب برای برخاستن در هواپیماهای باری و مسافربری و دادن قدرت اضطراری در جنگ ادامه داد.
در سال ۱۹۳۷، نزدیک به زمانی که توسعه موتور ۱۸ سیلندری بزرگتر با حجم ۳٬۳۴۷. ۹ اینچ مکعب ( ۵۴. ۸۶۲ لیتر ) وایت دوپلکس - سایکلون آغاز شده بود، موتور با حجم ۲٬۸۰۴. ۵ اینچ مکعب ( ۴۵. ۹۵۸ لیتر ) به نام R - 2800 در سال ۱۹۴۰ پرواز نخست خود را داشت، یک سال قبل از دوپلکس - سایکلون. دابل واسپ قدرتمندتر از تنها موتور ۱۸ سیلندری مدرن دیگر دنیا، گنوم - رون ۱۸L با حجم ۳٬۴۴۲ اینچ مکعب ( ۵۶. ۴۰ لیتر ) بود. دابل واسپ در حجم کمتری نسبت به دیگر طراحی های ۱۸ سیلندری بود و انتقال حرارت مشکلات بیشتری داشت. برای افزایش سریع تر خنک شدن، روش معمول ساخت فین های خنک کننده سر سیلندر که برای سایر طراحی های موتور مؤثر بوده بود، کنار گذاشته شد. به جای این کار، فین های خنک کننده نازکتر و با فاصله کمتر از فلز جامد ساخته شدند. این فین ها به یکدیگر توسط یک گروه از دستگاه های فرز که به صورت اتوماتیک هدایت می شدند، همزمان برش داده شدند. این فرآیند الگویی پیچیده را داشت که به طور قابل توجهی مساحت سطح فین ها را افزایش می داد. توزیع کننده های دوتایی در دابل واسپ به نمای برجسته روی سطح بالای قابلیت کاهش دوران جلویی گیربکس نصب شده بودند - که یکی از جفت مگنتوها در بیشتر مدل ها بین آن ها قرار داشت - و تقریباً همیشه درون یک کاور ظاهر می شدند. سیم های شمع از محافل توزیع کننده ها به طور مستقیم به جلو یا به طور مستقیم پشت آن ها خارج می شدند، یا در مدل های C - سری دابل واسپ با گیربکس دوقسمتی، در "خارجی" از جانب های محفل توزیع کننده ها بودند.
وقتی که R - 2800 در سال ۱۹۳۹ معرفی شد، توانایی تولید ۲٬۰۰۰ اسب بخار ( ۱٬۵۰۰ کیلووات ) داشت، با یک ارزش توان مختص به مقدار ۰. ۷۱ اسب بخار برای هر اینچ مکعب ( ۳۲ کیلووات بر لیتر ) . طراحی موتورهای متعارف مرکب هوا خنک تا آن زمان به حدی علمی و سامان یافته بود که دابل واسپ با افزایش توان کوچکتر مقداری نسبت به موتورهای قبلی معمولی معرفی شد. با وجود معرفی اولیه با توان ۲٬۰۰۰ اسب بخار در سال ۱۹۳۹، R - 2800 افزایش چشمگیری در مدل های تولیدی داشت و تا سال ۱۹۴۱ به ۲٬۱۰۰ اسب بخار رسید و در انتهای جنگ به ۲٬۴۰۰ اسب بخار افزایش یافت. مدل های آزمایشی، به ویژه زیرگروه های خنک شده توسط فن مانند R - 2800 - 57، توانایی تولید توان بالاتری را نشان دادند، به عنوان مثال ۲٬۸۰۰ اسب بخار. به طور کلی، R - 2800 از ابتدا نشان دهنده یک موتور با توسعه و بهبود مداوم بود.
