پربهر

لغت نامه دهخدا

پربهر. [ پ ُ ب َ ] ( ص مرکب ) پرنصیب. پربهره :
ز بهر اسیران یکی شهر کرد
جهان را از آن بوم پربهر کرد.

فردوسی.

( صفت ) پر نصیب پر بهره . پر بهر کردن ( مصدر ) پر نصیب کردن پر بهره کردن بهرهمند کردن .

پرنصیب، دارای سود و بهرۀ بسیار.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید