پربلا

/porbalA/

لغت نامه دهخدا

پربلا. [ پ ُ ب َ ] ( ص مرکب ) پرآسیب. پرآفت :
همی گفت کامشب شبی پربلاست
اگر نام گیریم از ایدر سزاست.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پر آفت

فرهنگ عمید

۱. پرآفت، پرآسیب.
۲. [قدیمی، مجاز] فتنه انگیز.

مترادف ها

disastrous (صفت)
مصیبت امیز، مهلک، خطر ناک، فجیع، پربلا

calamitous (صفت)
مصیبت بار، خطر ناک، فجیع، پربلا، بدبختی اور

فارسی به عربی

فادح , مفجع

پیشنهاد کاربران

بپرس