پِرایِر، ریچارْد (۱۹۴۰)(Pryor, Richard)
کمدین، بازیگر، و فیلم نامه نویس امریکایی. تک گویی های شخصیت هایی که او نقش آنان را بازی می کند، مملو از ناسزاگویی است و بر سالوس های نژادی و اجتماعی تأکید می کند. با جین وایلدر (۱۹۳۵ـ ) در چندین کمدی موسوم به «دوست و رفیقی»، ازجمله سیلور استریک (۱۹۷۶) و جنون زندان (۱۹۸۰)، هم بازی بوده است. البته موفقیت پرایر در سینما هیچ گاه به پای توفیق برنامه های کمدی اش نرسیده است؛ ریچارد پرایر ـ کنسرت زنده (۱۹۷۹) و ریچارد پرایر ـ برنامۀ زنده در سانست استریپ (۱۹۸۲) دو مورد از این برنامه های زندۀ فیلم شده اند. نخستین بازی به یادماندنی اش در فیلم بانو آواز بلوز می خواند (۱۹۷۲) بود و پس از آن در فیلم های شنبه شب در بالای شهر (۱۹۷۴)، ماشین شویی (۱۹۷۶)، و سوپرمن ۳ (۱۹۸۳) ایفای نقش کرد. همچنین کارگردان دو فیلم بوده است: ریچارد پرایر حیّ و حاضر (۱۹۸۳)، یکی از چهار برنامۀ زنده اش که به فیلم درآمده، و فیلم رقاصِ جو جو، زندگیت صدایت می زند (۱۹۸۶)، که تقریباً شرح حال زندگی خود اوست. پرایر از سرشناس ترین کمدین های نسل خویش است و در بازی هایش از زندگی پرنشیب وفراز خود، مانند حملۀ قلبی و مصرف مواد مخدر و درگیری های موقت با پلیس، الهام می گیرد. برای آلبوم های کمدی اش برندۀ چندین جایزۀ گِرَمی شد. در اواسط دهۀ ۱۹۶۰ نویسندۀ برنامه های تلویزیونی بود، و با همکاری مِل بروکس فیلم نامۀ فیلم زین های شعله ور (۱۹۷۴) را نوشته است.
کمدین، بازیگر، و فیلم نامه نویس امریکایی. تک گویی های شخصیت هایی که او نقش آنان را بازی می کند، مملو از ناسزاگویی است و بر سالوس های نژادی و اجتماعی تأکید می کند. با جین وایلدر (۱۹۳۵ـ ) در چندین کمدی موسوم به «دوست و رفیقی»، ازجمله سیلور استریک (۱۹۷۶) و جنون زندان (۱۹۸۰)، هم بازی بوده است. البته موفقیت پرایر در سینما هیچ گاه به پای توفیق برنامه های کمدی اش نرسیده است؛ ریچارد پرایر ـ کنسرت زنده (۱۹۷۹) و ریچارد پرایر ـ برنامۀ زنده در سانست استریپ (۱۹۸۲) دو مورد از این برنامه های زندۀ فیلم شده اند. نخستین بازی به یادماندنی اش در فیلم بانو آواز بلوز می خواند (۱۹۷۲) بود و پس از آن در فیلم های شنبه شب در بالای شهر (۱۹۷۴)، ماشین شویی (۱۹۷۶)، و سوپرمن ۳ (۱۹۸۳) ایفای نقش کرد. همچنین کارگردان دو فیلم بوده است: ریچارد پرایر حیّ و حاضر (۱۹۸۳)، یکی از چهار برنامۀ زنده اش که به فیلم درآمده، و فیلم رقاصِ جو جو، زندگیت صدایت می زند (۱۹۸۶)، که تقریباً شرح حال زندگی خود اوست. پرایر از سرشناس ترین کمدین های نسل خویش است و در بازی هایش از زندگی پرنشیب وفراز خود، مانند حملۀ قلبی و مصرف مواد مخدر و درگیری های موقت با پلیس، الهام می گیرد. برای آلبوم های کمدی اش برندۀ چندین جایزۀ گِرَمی شد. در اواسط دهۀ ۱۹۶۰ نویسندۀ برنامه های تلویزیونی بود، و با همکاری مِل بروکس فیلم نامۀ فیلم زین های شعله ور (۱۹۷۴) را نوشته است.
wikijoo: پرایر،_ریچارد_(۱۹۴۰)