پراکنش رامان یا اثر رامان ( به انگلیسی: Raman Scattering ) به پراکنش غیرکشسان فوتون می گویند. این پدیده را چاندرا سخار ونکتا رامان، فیزیک دان هندی در سال ۱۹۲۸ کشف کرد.
وقتی نور از یک اتم یا مولکول پراکنده می شود، بیشتر فوتونها کشسان پراکنده می شوند ( پراکنش رایلی ) . این فوتون ها انرژی، بسامد و طول موج یکسانی با فوتون های فرودی دارند؛ ولی نسبت کمی از فوتون ها ( تقریباً یک فوتون از ده میلیون ) با طول موج متفاوت ( معمولا بیشتر ) و انرژی و فرکانس متفاوت ( معمولا کمتر ) پراکنده می شوند. [ ۱]
در سال ۱۹۲۲ رامان نخستین مقالهٔ خود را در این باره به نام «پراکنش مولکولی نور» منتشر کرد. او سرانجام با کمک همکارانش تابشی را که به نامش نامگذاری شد کشف کرد. این پدیده نخستین بار در سال ۱۹۲۸ توسط دو گروه مستقل ( که رامان نیز عضو یکی از آن دو بود ) در آزمایشگاه گزارش شد. رامان به خاطر این کشف جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۳۰ را از آن خود کرد.
پدیده پراکنش رامان دارای علامت ضعیفی است. به همین خاطر تا سال ۱۹۸۲ این پدیده شناخته نشده بود. چندین سال قبل از کشف پدیده پراکنش رامان، پراکنش نور به وسیله جامدات، مایعات و گازهای شفاف مورد بررسی قرار گرفته بود. چند ماه پس از کشف رامان، فیزیکدانان روسی به طور مستقل در زمینه وجود این اثر در بلورها به نتایج جالبی دست یافتند و این پدیده را به جای اثر رامان، پراکنش مرکب نامیدند.
برهم کنش نور با ماده در ناحیه زیر قرمز می تواند به دو صورت جذب و پراکنش انجام گیرد. این دو پدیده اساس شناسایی و اندازه گیری ترکیبات به دو روش طیف نورسنجی جذبی زیر قرمز و پراکنش رامان را تشکیل می دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوقتی نور از یک اتم یا مولکول پراکنده می شود، بیشتر فوتونها کشسان پراکنده می شوند ( پراکنش رایلی ) . این فوتون ها انرژی، بسامد و طول موج یکسانی با فوتون های فرودی دارند؛ ولی نسبت کمی از فوتون ها ( تقریباً یک فوتون از ده میلیون ) با طول موج متفاوت ( معمولا بیشتر ) و انرژی و فرکانس متفاوت ( معمولا کمتر ) پراکنده می شوند. [ ۱]
در سال ۱۹۲۲ رامان نخستین مقالهٔ خود را در این باره به نام «پراکنش مولکولی نور» منتشر کرد. او سرانجام با کمک همکارانش تابشی را که به نامش نامگذاری شد کشف کرد. این پدیده نخستین بار در سال ۱۹۲۸ توسط دو گروه مستقل ( که رامان نیز عضو یکی از آن دو بود ) در آزمایشگاه گزارش شد. رامان به خاطر این کشف جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۳۰ را از آن خود کرد.
پدیده پراکنش رامان دارای علامت ضعیفی است. به همین خاطر تا سال ۱۹۸۲ این پدیده شناخته نشده بود. چندین سال قبل از کشف پدیده پراکنش رامان، پراکنش نور به وسیله جامدات، مایعات و گازهای شفاف مورد بررسی قرار گرفته بود. چند ماه پس از کشف رامان، فیزیکدانان روسی به طور مستقل در زمینه وجود این اثر در بلورها به نتایج جالبی دست یافتند و این پدیده را به جای اثر رامان، پراکنش مرکب نامیدند.
برهم کنش نور با ماده در ناحیه زیر قرمز می تواند به دو صورت جذب و پراکنش انجام گیرد. این دو پدیده اساس شناسایی و اندازه گیری ترکیبات به دو روش طیف نورسنجی جذبی زیر قرمز و پراکنش رامان را تشکیل می دهند.
wiki: پراکنش رامان