پرالاترکسات

پرالاترکسات ( انگلیسی: Pralatrexate؛ تلفظ انگلیسی: پرالاتِـرِکسـِـیت ) که با نام تجاری «فُلوتین» ( Folotyn ) به بازار عرضه می شود، یک داروی ضد سرطان است. [ ۱] این دارو، نخستین دارویی بود که برای درمان بیماران مبتلا به «لنفوم های سلول T محیطی» ( راجعه یا مقاوم به درمان ) یا همان «PTCL» مورد پذیرش قرار گرفت. [ ۲] این گروه از لنفوم ها، نوعی سرطان خون تهاجمی هستند که عموماً پیش آگهی چندان خوبی ندارند. [ ۲]
سازمان غذا و دارو آمریکا فُلوتین را سپتامبر ۲۰۰۹ میلادی در جلسهٔ فوق العاده و بدون در نظرگرفتن برخی سخت گیری های رایج خود پذیرفت. [ ۳] هم اکنون کارآزمایی های بالینی گوناگونی در مورد احتمال تأثیر این دارو بر روی سایر انواع سرطان های خون و غیره خونی در جریان است.
پرالاترکسات یک مادهٔ ضدفولات است ( بازدارندهٔ اسید فولیک ) که به طور ترجیحی بر روی سلول های سرطانی اثر می کند. [ ۱] و پژوهش گران بر این باورند که این دارو به طور اختصاصی به سلولهایی نفوذ می کند که «حامل احیاشدهٔ نوع اول فولات» ( RFC - 1 ) فراوانی در سطح خود دارند. این حامل پروتئینی در سلول های سرطانی بسیار بیشتر از سلول های سالم و طبیعی دیده می شود. [ ۱] تمامی داروهای ضدفولات ( همچون پرالاترکسات ) ، جزء داروهای خانواده آنتی متابولیت ها هستند که شباهت ساختاری فراوانی به ملکول های ضروری برای ساخت دی ان ای دارند. [ ۴] سلول های سرطانی این داروهای ضدمتابولیت را، بجای آن مواد ضروری اشتباه می گیرد[ ۴] و با ورود آنها به ساختار دی ان ای شان، آنزیم های ضروری برای تکثیر سلولی شان ساخته نمی شود و بدین ترتیب می میرند. [ ۱] به دلیل اثر مستقیم بر دی ان ای، داروهای آنتی متابولیت مؤثرترین دارو بر سلول های درحالِ تقسیم است و اثر اختصاصی بر چرخهٔ تکثیر سلولی دارند. [ ۴]