پراش پودر یک تکنیک علمی با استفاده از پرتو ایکس، نوترون یا پراش الکترون بر روی نمونه های پودر یا ریز بلورها برای توصیف خصوصیات ساختاری مواد است. [ ۲] ابزاری که برای انجام چنین اندازه گیری های پودر اختصاص داده شده است، پراش سنج پودر نامیده می شود.
پراش پودر در مقابل تکنیک های پراش تک کریستال قرار دارد که بهترین عملکرد را با یک کریستال منفرد و منظم دارد.
متداول ترین نوع تجزیه پراش پودری با استفاده از پرتو ایکس است، که موضوع اصلی این مقاله است، اگرچه برخی جنبه های مربوط به تجزیه پراش پودری نوترون نیز ذکر شده است. ( تجزیه پراش الکترونی پودری به دلیل پراش دینامیکی[ ۳] پیچیده تر است و در اینجا به طور کامل مورد بحث قرار نمی گیرد. ) پراش سنج های معمولی از تابش الکترومغناطیسی ( موج ها ) با طول موج و فرکانس مشخصی استفاده می کنند که توسط منبع آن ها تعیین می شود. منبع ها معمولاً پرتو ایکس هستند و نوترون ها نیز منابع متداولی هستند که فرکانس آن ها به وسیله طول موج دو بروی آن ها تعیین می شود. وقتی این موج ها به نمونه می رسند، تابش ورودی یا از سطح بازتاب می شود یا می تواند وارد شبکه شود و به وسیله ی اتم های موجود در نمونه پراش شود. اگر اتم ها به صورت متقارن با فاصله تفکیک d قرار گرفته باشند، این موج ها تنها در جایی که تفاوت طول مسیر 2d sin θ با ضریب صحیحی از طول موج برابر باشد با هم سازگاری تداخل خواهند داشت و طبق قانون براگ، حداکثر پراش را ایجاد می کنند. این موج ها در نقاط میان تلاقی ها که موج ها به صورت ناهم فاز هستند، با هم تداخل مخرب داشته و به نقاط روشن در الگوی پراش منجر نمی شوند. [ ۴] به دلیل اینکه خود نمونه به عنوان یک توری پراش عمل می کند، این فاصله فاصله اتمی می باشد.
تمایز بین پراش پودری و پراش تک کریستال، درجه بافت نمونه است. تک بلورها حداکثر بافت را دارند و به عنوان ناهمسان گرد شناخته می شوند. در مقابل، در تجزیه پراش پودری، هر جهت گیری بلوری ممکن به طور مساوی در یک نمونه پودری نمایان است، که همسان گرد است. تجزیه پراش پرتو ایکس پودری ( PXRD ) بر اساس این فرض است که نمونه به صورت تصادفی قرار داده شده است. بنابراین، تعداد معنادار آماری از هر صفحه ساختار بلور در جهت مناسبی برای پراش پرتو ایکس وجود خواهد داشت. بنابراین، هر صفحه در سیگنال نمایان خواهد شد. عملیاتی، گاهی نیاز است نمونه چرخانده شود تا تأثیر بافت از میان رفته و آزمایش واقعا تصادفی شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپراش پودر در مقابل تکنیک های پراش تک کریستال قرار دارد که بهترین عملکرد را با یک کریستال منفرد و منظم دارد.
متداول ترین نوع تجزیه پراش پودری با استفاده از پرتو ایکس است، که موضوع اصلی این مقاله است، اگرچه برخی جنبه های مربوط به تجزیه پراش پودری نوترون نیز ذکر شده است. ( تجزیه پراش الکترونی پودری به دلیل پراش دینامیکی[ ۳] پیچیده تر است و در اینجا به طور کامل مورد بحث قرار نمی گیرد. ) پراش سنج های معمولی از تابش الکترومغناطیسی ( موج ها ) با طول موج و فرکانس مشخصی استفاده می کنند که توسط منبع آن ها تعیین می شود. منبع ها معمولاً پرتو ایکس هستند و نوترون ها نیز منابع متداولی هستند که فرکانس آن ها به وسیله طول موج دو بروی آن ها تعیین می شود. وقتی این موج ها به نمونه می رسند، تابش ورودی یا از سطح بازتاب می شود یا می تواند وارد شبکه شود و به وسیله ی اتم های موجود در نمونه پراش شود. اگر اتم ها به صورت متقارن با فاصله تفکیک d قرار گرفته باشند، این موج ها تنها در جایی که تفاوت طول مسیر 2d sin θ با ضریب صحیحی از طول موج برابر باشد با هم سازگاری تداخل خواهند داشت و طبق قانون براگ، حداکثر پراش را ایجاد می کنند. این موج ها در نقاط میان تلاقی ها که موج ها به صورت ناهم فاز هستند، با هم تداخل مخرب داشته و به نقاط روشن در الگوی پراش منجر نمی شوند. [ ۴] به دلیل اینکه خود نمونه به عنوان یک توری پراش عمل می کند، این فاصله فاصله اتمی می باشد.
تمایز بین پراش پودری و پراش تک کریستال، درجه بافت نمونه است. تک بلورها حداکثر بافت را دارند و به عنوان ناهمسان گرد شناخته می شوند. در مقابل، در تجزیه پراش پودری، هر جهت گیری بلوری ممکن به طور مساوی در یک نمونه پودری نمایان است، که همسان گرد است. تجزیه پراش پرتو ایکس پودری ( PXRD ) بر اساس این فرض است که نمونه به صورت تصادفی قرار داده شده است. بنابراین، تعداد معنادار آماری از هر صفحه ساختار بلور در جهت مناسبی برای پراش پرتو ایکس وجود خواهد داشت. بنابراین، هر صفحه در سیگنال نمایان خواهد شد. عملیاتی، گاهی نیاز است نمونه چرخانده شود تا تأثیر بافت از میان رفته و آزمایش واقعا تصادفی شود.
wiki: پراش پودر