پراسوگرل ( انگلیسی: Prasugrel ) دارویی است که از تشکیل لختهٔ خون جلوگیری می کند. پراسوگرل یک داروهای ضد پلاکت و یک آنتاگونیست برگشت ناپذیر گیرنده های P2Y12 آدنوزین دی فسفات است. این دارو توسط شرکت دایچی سانکیو طراحی و ساخته شد توسط شرکت اوبه اینداستریز به تولید انبوه رسید. بازاریابی این دارو در ایالات متحده آمریکا با همکاری شرکت ایلای لی لی اند کامپنی صورت پذیرفت.
پراسوگرل در فوریه ۲۰۰۹ در اتحادیه اروپا[ ۱] و در ژوئیه همان سال در ایالات متحده آمریکا به منظور کاهش احتمال لخته شدگی ( از جمله لخته پس از کارگذاری استنت ) در مبتلایان به سندرم های عروق کرونر ( مثل سکتهٔ قلبی ) که تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر ( PCI ) قرار می گیرند، تأیید شد. [ ۲]
این دارو در ترکیب با آسپیرین جهت جلوگیری از تشکیل لخته در بیماران دچار آنژین ناپایدار و سکته های قلبی نوع STEMI و NSTEMI که قرار است آنژیوپلاستی عروق کرونر شوند، استفاده می شود. احتمال خونریزی با پراسوگرل بیشتر از کلوپیدوگرل است، اما اثرش در کاهش خطر مرگ، انفارکتوس های راجعه قلب و سکتهٔ مغزی بیشتر است. [ ۳]
به سبب احتمال خونریزی، نباید از این دارو در افراد بالای ۷۵ سال، افراد لاغر، آنهایی که سابقهٔ سکتهٔ گذرای مغزی یا سکته کامل مغزی دارند، استفاده شود. [ ۳] [ ۴] مصرف این دارو پیش از انجام آنژیوگرافی بدن آنکه قرار به آنژیوپلاستی باشد، توصیه نمی شود. [ ۵] [ ۶] [ ۴]
نباید از پراسوگرل در کسانی که خونریزی فعال دارند ( مثلاً زخم معدهٔ فعال ) ، و در موارد سکتهٔ گذرای مغزی یا سکتهٔ کامل مغزی استفاده کرد، چون خطر سکتهٔ مغزی از نوع ترومبوزی و خونریزی داخل مغزی را افزایش می دهد. [ ۷]
برخی از عوارض جانبی عبارتند از:[ ۸]
• قلبی: فشار خون بالا ( ۸٪ ) ، افت فشار خون ( ۴٪ ) فیبریلاسیون دهلیزی قلب ( ۳٪ ) ، برادی کاردی ( ۳٪ ) ، درد قفسهٔ سینه غیر قلبی ( ۳٪ ) ، ورم محیطی ( ۳٪ ) ، پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک ( TTP )
• دستگاه عصبی مرکزی: سردرد ( ۶٪ ) ، گیجی ( ۴٪ ) ، خستگی ( ۴٪ ) ، تب ( ۳٪ ) ، درد دست و پا ( ۳٪ )
• پوستی: راش ( ۳٪ )
• غدد درون ریز و سوخت وساز: بالا رفتن چربی های خون ( ۷٪ )
• دستگاه گوارش: تهوع ( ۵٪ ) ، اسهال ( ۲٪ ) ، خونریزی گوارشی ( ۲٪ )
• خونی: کاهش گلبول های سفید خون ( ۳٪ ) ، کم خونی ( ۲٪ )
• اسکلتی - عصبی: درد پشت ( ۵٪ )
• دستگاه تنفس: خون دماغ ( ۶٪ ) ، تنگی نفس ( ۵٪ ) ، سرفه ( ۴٪ )
• بیش حساسیتی، از جمله آنژیوادم
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپراسوگرل در فوریه ۲۰۰۹ در اتحادیه اروپا[ ۱] و در ژوئیه همان سال در ایالات متحده آمریکا به منظور کاهش احتمال لخته شدگی ( از جمله لخته پس از کارگذاری استنت ) در مبتلایان به سندرم های عروق کرونر ( مثل سکتهٔ قلبی ) که تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر ( PCI ) قرار می گیرند، تأیید شد. [ ۲]
این دارو در ترکیب با آسپیرین جهت جلوگیری از تشکیل لخته در بیماران دچار آنژین ناپایدار و سکته های قلبی نوع STEMI و NSTEMI که قرار است آنژیوپلاستی عروق کرونر شوند، استفاده می شود. احتمال خونریزی با پراسوگرل بیشتر از کلوپیدوگرل است، اما اثرش در کاهش خطر مرگ، انفارکتوس های راجعه قلب و سکتهٔ مغزی بیشتر است. [ ۳]
به سبب احتمال خونریزی، نباید از این دارو در افراد بالای ۷۵ سال، افراد لاغر، آنهایی که سابقهٔ سکتهٔ گذرای مغزی یا سکته کامل مغزی دارند، استفاده شود. [ ۳] [ ۴] مصرف این دارو پیش از انجام آنژیوگرافی بدن آنکه قرار به آنژیوپلاستی باشد، توصیه نمی شود. [ ۵] [ ۶] [ ۴]
نباید از پراسوگرل در کسانی که خونریزی فعال دارند ( مثلاً زخم معدهٔ فعال ) ، و در موارد سکتهٔ گذرای مغزی یا سکتهٔ کامل مغزی استفاده کرد، چون خطر سکتهٔ مغزی از نوع ترومبوزی و خونریزی داخل مغزی را افزایش می دهد. [ ۷]
برخی از عوارض جانبی عبارتند از:[ ۸]
• قلبی: فشار خون بالا ( ۸٪ ) ، افت فشار خون ( ۴٪ ) فیبریلاسیون دهلیزی قلب ( ۳٪ ) ، برادی کاردی ( ۳٪ ) ، درد قفسهٔ سینه غیر قلبی ( ۳٪ ) ، ورم محیطی ( ۳٪ ) ، پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک ( TTP )
• دستگاه عصبی مرکزی: سردرد ( ۶٪ ) ، گیجی ( ۴٪ ) ، خستگی ( ۴٪ ) ، تب ( ۳٪ ) ، درد دست و پا ( ۳٪ )
• پوستی: راش ( ۳٪ )
• غدد درون ریز و سوخت وساز: بالا رفتن چربی های خون ( ۷٪ )
• دستگاه گوارش: تهوع ( ۵٪ ) ، اسهال ( ۲٪ ) ، خونریزی گوارشی ( ۲٪ )
• خونی: کاهش گلبول های سفید خون ( ۳٪ ) ، کم خونی ( ۲٪ )
• اسکلتی - عصبی: درد پشت ( ۵٪ )
• دستگاه تنفس: خون دماغ ( ۶٪ ) ، تنگی نفس ( ۵٪ ) ، سرفه ( ۴٪ )
• بیش حساسیتی، از جمله آنژیوادم
wiki: پراسوگرل