پر و پیمان

/poropeymAn/

لغت نامه دهخدا

پر و پیمان. [ پ ُ رُ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ، از اتباع ) خانه پر و پیمان ؛ دارای آذوقه بسیار. انباری پر و پیمان ؛ انباری پرآذوقه و ممتلی.

( صفت ) پر ممتلی : انباری پر و پیمان پر از آزوقه .

کامل بودنِ هرآنچه سزاوارِ آن شرایط و حالت است. ؛ کفایتِ سزاوارینه گی

مُفَصّل