پر و پوچ

لغت نامه دهخدا

پر و پوچ. [ پ َ رُ ] ( ص مرکب ، از اتباع ) پوچ.

فرهنگ فارسی

۱-میان تهی جوف.۲- میوه یا دانه ای که میان. آن خالی باشدبی مغز.۳- بیفایده بیهوده.۴-بی معنیمزخرفحرف پوچ .۵- بلیط یا قرعه ای که برنده نباشد.۷- بدون اخلاق حسنه بی مردانگی . یا هیچ و پوچ . هیچ .

پیشنهاد کاربران

بپرس