لغت نامه دهخدا
پرمهره. [ پ َ م ُ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) گلوله ای از پر و جز آن که مرغان شکاری از معده برمی آورند. گروهه ای باشد از پر و غیره که جانوران شکاری مثل شاهین و باز و امثال آنها از معده برمی آورند و آنرا بترکی اوخشی میگویند. ( تتمه برهان ).
- پرمهره کردن ؛ خوردن جوارح طیور پر را برای اصلاح و تنقیه معده. فرهنگ فارسی
( اسم ) گلوله ای از پر و جز آن که مرغان شکاری از معده بر میاورند و آنرا بترکی اوخشی گویند . 