( پرآتش ) پرآتش. [ پ ُ ت َ ] ( ص مرکب ) مملو از آتش.- دل پرآتش ؛ سخت غمگین. سخت اندوهناک : پر از خون شد آن سنبل مشکبوی دلش شد پرآتش پر از آب روی.فردوسی.دلم شد پرآتش ز تیمار اوی که چون بود با گور پیکار اوی.فردوسی.
( پر آتش ) ( صفت ) که بسیار آتش در آن ریخته باشند : منقل پر آتش . یا دل پر آتش . سخت و غمگین و اندوهناک .