فقره ( یا بند ) پذیرش در اتحادیه ( Admission to the Union ) از قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، که همچنین از آن به عنوان «فقره پذیرش ایالات»[ الف] جدید به اتحادیه نیز یاد می شود، در ماده ۴، بخش ۳، فقره ۱ یافت شده و کنگره ایالات متحده را مجاز می کند که ایالات جدید را ( علاوه بر ۱۳ ایالتی موجود در اتحادیه پس از نافذ شدن قانون اساسی ) نیز در این اتحادیه بپذیرد. قانون اساسی آمریکا در ۲۱ ژوئن ۱۷۸۸ در ۹ ایالتی که آن را تصویب کرده بودند، نافذ شد و حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا در ۴ مارس ۱۷۸۹ فعالیت خود را طبق آن آغاز کرد ( که در آن زمان در ۱۱ ایالت از ۱۳ ایالت نافذ بود ) . [ ۱] پس از آن، ۳۷ ایالت عضویت اتحادیه را کسب کردند و هر ایالت جدید طبق قانون اساسی ایالات متحده آمریکا با ایالات از قبل موجود، دارای حقوق برابر و مساوی اند. [ ۲]
از جمله ۳۷ ایالت پذیرفته شده به عضویت کنگره ایالات متحده آمریکا، همهٔ آن ها جز ۶ ایالت در قلمروی موجود و گنجانیده شده آمریکا شکل گرفته اند. ایالتی که این گونه ایجاد می شود، ممکن است تمام یا قسمتی از قلمرو را دربرگیرد. وقتی که مردم یک قلمرو یا یک منطقه به جمعیت کثیر مبدل شوند و علاقه مندی خود را به منظور شکل گیری ایالت به دولت فدرال آمریکا اعلام کنند، در بسیاری موارد، کنگره قانون تفویضی را تصویب می کند که به مردم آن قلمرو یا منطقه صلاحیت می دهد تا قانون اساسی ایالت پیشنهادی را به عنوان یک مرحلهٔ ورود به اتحادیه تدوین نمایند. هرچند، کاربرد قانون تفویضی در تاریخ امر معمولی بود، ولی چندین ایالت بدون آن مجوز ورود به اتحادیه را به دست آوردند.
در بسیاری موارد، قانون تفویضی مکانیزمِی را تشریح می کند که به وسیله آن قلمرو پس از تصویب قانون اساسی و انتخاب افسران ایالت، به مثابه یک ایالت پذیرفته می شود. هرچند کاربرد این گونه قانون یک روی کرد تاریخی است، اما چندین قلمرو پیش نویس قوانین اساسی را برای ارائه به کنگره ترتیب نمودند که فاقد قانون تفویضی بود و سپس به اتحادیه پذیرفته شدند. طرح جامع برای این روند از سوی قانون اراضی سال ۱۷۸۴ و قانون شمال غربی سال ۱۷۸۷ ایجاد شد که هر دوی آن پیش از قانون اساسی ایالات متحده آمریکا بودند.
بند ورود ایالات جدید به اتحادیه، تشکیل ایالات جدید را از ایالات موجود بدون رضایت تمامی ایالات مربوطه و کنگره ایالات متحده آمریکا منع می کند. هدف اصلی آن هشدار این بود تا برای ایالات شرقی که هنوز ادعای مالکیت زمین های غربی ( چهار ایالت وجود داشت؛ کنتیکت، جورجیا، کارولینای شمالی و ویرجینیا ) را در سر داشتند، دربارهٔ ایالت های غربی به آن ها حق وتو دهد که آیا می توانند به ایالت تبدیل شوند یا خیر. [ ۳] هر زمانی که پیشنهاد تقسیم بندی یک ایالت یا ایالات صورت می گرفت، فقره مزبور همان مسئله را مکرراً بیان می نمود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز جمله ۳۷ ایالت پذیرفته شده به عضویت کنگره ایالات متحده آمریکا، همهٔ آن ها جز ۶ ایالت در قلمروی موجود و گنجانیده شده آمریکا شکل گرفته اند. ایالتی که این گونه ایجاد می شود، ممکن است تمام یا قسمتی از قلمرو را دربرگیرد. وقتی که مردم یک قلمرو یا یک منطقه به جمعیت کثیر مبدل شوند و علاقه مندی خود را به منظور شکل گیری ایالت به دولت فدرال آمریکا اعلام کنند، در بسیاری موارد، کنگره قانون تفویضی را تصویب می کند که به مردم آن قلمرو یا منطقه صلاحیت می دهد تا قانون اساسی ایالت پیشنهادی را به عنوان یک مرحلهٔ ورود به اتحادیه تدوین نمایند. هرچند، کاربرد قانون تفویضی در تاریخ امر معمولی بود، ولی چندین ایالت بدون آن مجوز ورود به اتحادیه را به دست آوردند.
در بسیاری موارد، قانون تفویضی مکانیزمِی را تشریح می کند که به وسیله آن قلمرو پس از تصویب قانون اساسی و انتخاب افسران ایالت، به مثابه یک ایالت پذیرفته می شود. هرچند کاربرد این گونه قانون یک روی کرد تاریخی است، اما چندین قلمرو پیش نویس قوانین اساسی را برای ارائه به کنگره ترتیب نمودند که فاقد قانون تفویضی بود و سپس به اتحادیه پذیرفته شدند. طرح جامع برای این روند از سوی قانون اراضی سال ۱۷۸۴ و قانون شمال غربی سال ۱۷۸۷ ایجاد شد که هر دوی آن پیش از قانون اساسی ایالات متحده آمریکا بودند.
بند ورود ایالات جدید به اتحادیه، تشکیل ایالات جدید را از ایالات موجود بدون رضایت تمامی ایالات مربوطه و کنگره ایالات متحده آمریکا منع می کند. هدف اصلی آن هشدار این بود تا برای ایالات شرقی که هنوز ادعای مالکیت زمین های غربی ( چهار ایالت وجود داشت؛ کنتیکت، جورجیا، کارولینای شمالی و ویرجینیا ) را در سر داشتند، دربارهٔ ایالت های غربی به آن ها حق وتو دهد که آیا می توانند به ایالت تبدیل شوند یا خیر. [ ۳] هر زمانی که پیشنهاد تقسیم بندی یک ایالت یا ایالات صورت می گرفت، فقره مزبور همان مسئله را مکرراً بیان می نمود.
wiki: پذیرش در اتحادیه