پِدرو پارامو (Pedro Paramo)
رمانی کوتاه، نوشتۀ خوان رولفو، به زبان اسپانیایی، منتشرشده در ۱۹۵۵. پدرو پارامو، که از شاهکارهای جریان موسوم به رئالیسم جادویی امریکای لاتین به شمار می آید، رمانی است موجز و وهم آلود با مضمون اقتدار ارباب رعیتی پیش از وقوع انقلاب. خوان پرسیادو، سوار بر خری در جاده ای خشک و خالی به جست و جوی پدر خود، پدرو پارامو، کدخدای دهکدۀ کومالا، می رود. او به مادرش هنگام مرگ قول داده است که پدرو پارامو را بیابد. خوان به راهنمایی قاطرچی عجیب وغریبی به کومالای خالی از سکنه می رسد. پیرزنی، تنها بازماندۀ کومالا، او را به خانه اش راه می دهد و به او می گوید آن قاطرچی که او را به کومالا آورده، شبحی بیش نبوده است. رفته رفته اشباح مردگانی دیگر نیز سر برمی آورند و هریک خاطرات خود را از دورۀ کدخدایی پدرو پارامو بازمی گویند. معلوم می شود که پدرو پارامو خودکامه ای بوده که مردم علیه او شوریده اند و شورش آن ها نتیجه نداده است. درپی مرگ پدرو پارامو، دهکده نیز به کل از رونق افتاده و به جایگاه اشباح بدل شده است. پدرو پارامو، که اکتاویو پاز آن را با بوف کور مقایسه کرده است، منبع الهام همۀ نویسندگان دورۀ نوزایی ادبیات امریکای لاتین به شمار می رود.
