پدرو فیگاری

فیگاری عمدتاً بر اساس حافظه اش نقاشی می کرد؛ شیوه ای که اثر را به مراتب احساسی تر می سازد. او با سبک منحصربه فرد خود که نقاشی بدون قصد ایجاد یک اثر خیالی بود، در کنار سایر هنرمندان مشهور آمریکای لاتین، مانند دیگو ریورا و تارسیلا دو آمارائو، یک انقلاب هویت را در دنیای هنر آمریکای لاتین پایه گذاری کرد.
• نقاشی در آمریکای لاتین، ۱۹۸۸، موزهٔ هنر مدرن ( نیویورک )
• پدرو فیگاری بلندتر، ۱۹۵۶، سالتو
• نقاشی های پدرو فیگاری، ۱۹۴۷، موزهٔ هنرهای زیبا ( هیوستون )
• نقاشی ها و تصاویر چاپی هنرمندان ملل مختلف، ۱۹۴۲، موزهٔ هنرهای زیبا ( هیوستون )
• هنرمندان قرن بیستم آمریکای لاتین، ۱۹۹۳، موزهٔ هنر مدرن ( نیویورک )
• Candombe Bajo La Luna, 1922 ( Alfredo Gonzalez Garano Collection )
• Pericon En La Estancia, 1924 ( Museo Nacional de Bellas Artes )
• En Familia, 1924 ( Andres Garmendia Uranga Collection )
• Pericon, 1925 ( Roque Freire Collection )
• Del Entierro, 1928 ( Alejandro Shaw Collection )
• Candombe, 1924 ( Roque Freire Collection )
• Patio Colonial, 1924 ( Raul C. Monsegur Collection )
• El Cielito Bajo El Monte, 1923 ( Celina Gonzalez Garano Collection )
• Entierro, 1921 ( Museo Nacional de Bellas Artes )
• La Pampa, 1927 ( Museo Nacional de Bellas Artes )