پدرو دلگادو روبلدو ( تلفظ ؛ زادهٔ ۱۵ آوریل ۱۹۶۰ ) که پریکو نیز نامیده می شود، رکابزن حرفه ای سابق اسپانیایی است که در رشتهٔ دوچرخه سواری جاده فعالیت می کرد. او توانست دو بار در سال های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۹ برندهٔ ووئلتا اسپانیا و یک بار در سال ۱۹۸۸ برندهٔ تور دو فرانس شود.
دلگادو متخصص مسیرهای کوهستانی بود و سبک تهاجمیش باعث افزایش هواداران او شده بود. همچنین تا آغاز دههٔ ۱۹۹۰ تایم تریل روی خوبی بود؛ ولی پس از آن نتوانست خود را با تغییرات فنی در دوچرخه های تایم تریل وفق دهد.
پایان تور دو فرانس ۱۹۸۷ و ووئلتا اسپانیای ۱۹۸۵ و تمام تور دو فرانس ۱۹۸۹ جزء رقابت های خاطره انگیز دلگادو در مسابقات بزرگ هستند. در طی تور ۱۹۸۸ نمونهٔ دوپینگ دلگادو به دلیل وجود عامل پوشانندهٔ پروبنیسید مثبت اعلام شد؛ ولی به او اجازه داده شد که مسابقه را ادامه دهد و هیچ جریمه ای دریافت نکرد.
او اکنون مفسر ورزشی تله بیسیون اسپانیولا در رویدادهای ورزشی مهم است.
دلگادو یازده بار در تور دو فرانس شرکت کرد. نخستین بار در ۲۳ سالگی در تور حضور یافت و پس از مرحلهٔ ۱۷ رتبهٔ دوم رده بندی اصلی را به دست آورد؛ هرچند در مراحل بعد آن را از دست داد. [ ۱] پس از آن، دلگادو مصمم شد که برندهٔ این مسابقه شود.
در سال ۱۹۸۳ تیم رینولدز برای نخستین بار در تور دو فرانس شرکت کرد. آنخل آرویو ستارهٔ تیم بود و دلگادو رکابزنی جوان بود. آن سال، تور شامل ۴ تایم تریل انفرادی به علاوهٔ پرولوگ و شش مرحلهٔ کوهستانی بود. بنابراین دلگادو فرصت کافی برای نشان دادن خود داشت. در پایان مرحلهٔ ۱۷ دلگادو با فاصلهٔ حدود ۷۰ ثانیه ای با لوران فینیون ( رکابزن ۲۳ سالهٔ دیگری که برای نخستین بار در تور حضور می یافت ) در رتبهٔ دوم رده بندی اصلی جای گرفت. مسمومیت غذایی در مرحلهٔ بعد منجر به از دست رفتن ۲۵ دقیقه و فرصت نخستین پیروزی در تور برای دلگادو شد. [ ۲] دلگادو تور را در رتبهٔ ۱۵ به پایان رساند.
این تنها بدبیاری دلگادو در تور دو فرانس نبود. در سال های دیگر نیز او از شکست ترقوه، مرگ مادرش در طی یک مرحله، نشر خبر مثبت بودن یک آزمایش دوپینگ که بعداً اشتباه بودن آن ثابت شد، التهاب معدی روده ای و اشتباهی مرگبار که باعث از دست دادن ۷ دقیقه در دو مرحلهٔ ابتدایی تور ۱۹۸۹ شد، رنج برد.
در تور دو فرانس ۱۹۸۷ دلگادو نبردی حماسی با استیفن روچ داشت که نتیجهٔ آن در تایم تریل انفرادی مرحلهٔ ماقبل آخر به سود روچ تعیین شد. اختلاف پایانی ۴۰ ثانیه بود که در آن زمان، رکورد دومین فاصلهٔ حداقل در تاریخ تور بود. دلگادو سومین تایم تریل روی برتر تور بود؛ ولی روچ بهترین بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدلگادو متخصص مسیرهای کوهستانی بود و سبک تهاجمیش باعث افزایش هواداران او شده بود. همچنین تا آغاز دههٔ ۱۹۹۰ تایم تریل روی خوبی بود؛ ولی پس از آن نتوانست خود را با تغییرات فنی در دوچرخه های تایم تریل وفق دهد.
پایان تور دو فرانس ۱۹۸۷ و ووئلتا اسپانیای ۱۹۸۵ و تمام تور دو فرانس ۱۹۸۹ جزء رقابت های خاطره انگیز دلگادو در مسابقات بزرگ هستند. در طی تور ۱۹۸۸ نمونهٔ دوپینگ دلگادو به دلیل وجود عامل پوشانندهٔ پروبنیسید مثبت اعلام شد؛ ولی به او اجازه داده شد که مسابقه را ادامه دهد و هیچ جریمه ای دریافت نکرد.
او اکنون مفسر ورزشی تله بیسیون اسپانیولا در رویدادهای ورزشی مهم است.
دلگادو یازده بار در تور دو فرانس شرکت کرد. نخستین بار در ۲۳ سالگی در تور حضور یافت و پس از مرحلهٔ ۱۷ رتبهٔ دوم رده بندی اصلی را به دست آورد؛ هرچند در مراحل بعد آن را از دست داد. [ ۱] پس از آن، دلگادو مصمم شد که برندهٔ این مسابقه شود.
در سال ۱۹۸۳ تیم رینولدز برای نخستین بار در تور دو فرانس شرکت کرد. آنخل آرویو ستارهٔ تیم بود و دلگادو رکابزنی جوان بود. آن سال، تور شامل ۴ تایم تریل انفرادی به علاوهٔ پرولوگ و شش مرحلهٔ کوهستانی بود. بنابراین دلگادو فرصت کافی برای نشان دادن خود داشت. در پایان مرحلهٔ ۱۷ دلگادو با فاصلهٔ حدود ۷۰ ثانیه ای با لوران فینیون ( رکابزن ۲۳ سالهٔ دیگری که برای نخستین بار در تور حضور می یافت ) در رتبهٔ دوم رده بندی اصلی جای گرفت. مسمومیت غذایی در مرحلهٔ بعد منجر به از دست رفتن ۲۵ دقیقه و فرصت نخستین پیروزی در تور برای دلگادو شد. [ ۲] دلگادو تور را در رتبهٔ ۱۵ به پایان رساند.
این تنها بدبیاری دلگادو در تور دو فرانس نبود. در سال های دیگر نیز او از شکست ترقوه، مرگ مادرش در طی یک مرحله، نشر خبر مثبت بودن یک آزمایش دوپینگ که بعداً اشتباه بودن آن ثابت شد، التهاب معدی روده ای و اشتباهی مرگبار که باعث از دست دادن ۷ دقیقه در دو مرحلهٔ ابتدایی تور ۱۹۸۹ شد، رنج برد.
در تور دو فرانس ۱۹۸۷ دلگادو نبردی حماسی با استیفن روچ داشت که نتیجهٔ آن در تایم تریل انفرادی مرحلهٔ ماقبل آخر به سود روچ تعیین شد. اختلاف پایانی ۴۰ ثانیه بود که در آن زمان، رکورد دومین فاصلهٔ حداقل در تاریخ تور بود. دلگادو سومین تایم تریل روی برتر تور بود؛ ولی روچ بهترین بود.
wiki: پدرو دلگادو