پدرو د اردیا ( Pedro de Heredia ) ( مادرید، زادهٔ حدود ۱۵۰۵ - زهارا د لوس آتونس، کادیس، درگذشتهٔ ۲۷ ژانویه ۱۵۵۴ ) کنکیستادور اسپانیایی، بنیان گذار شهر کارتاخنا د ایندیاس و کاوشگر سواحل شمالی و مناطق داخلی کلمبیای امروزی بود.
پدرو د اردیا از نوادگان خانواده ای ثروتمند از تبار اشراف بود. والدینش، پدرو د اردیا و اینس فرناندز بودند. مورخ، خوان د کاستلانوس بیان می کند که اردیا حتی از سنین جوانی، شخصیتی ماجراجو و ستیزه جو داشت. اردیا در جوانی با شش مرد که سعی کردند او را در کوچه ای تاریک در مادرید بکشند، درگیر شد. در آن دعوا، بینی او به قدری آسیب دید که نیاز به پزشکی، از دربار اسپانیا داشت. اردیا برای تلافی، سه نفر از آن مهاجمان را کشت و سپس برای فرار از چنگ عدالت، همسر و فرزندانش را ترک کرد و به دنیای جدید گریخت. [ ۱] [ ۲]
اردیا به همراه برادرش آلونسو د اردیا به هند غربی سفر کرد و در سانتو دومینگو، پایتخت جزیرهٔ هیسپانیولا زندگی کردند، در آنجا صاحب یک کارخانهٔ قند و ملکی در استان آزوا شدند. سپس با خبر درگذشت فرماندار سانتا مارتا، رودریگو د باستیداس، هیئت سلطنتی سانتو دومینگو تصمیم گرفتند که پدرو د وادیلو را به عنوان فرماندار موقت استان و پدرو د اردیا را به عنوان معاونش به آنجا بفرستند. در سال ۱۵۲۸، وادیلو و اردیا به همراه ۲۰۰ مرد، وارد سانتا مارتا شدند، اما طولی نکشید که درگیر اختلافاتی با رودریگو آلوارز پالومینو، معاون سابق باستیداس، شدند که این موضوع با غرق شدن پالومینو در رودخانه ای به نام خودش، خاتمه یافت. [ ۳] [ ۴]
وادیلو به عنوان فرماندار موقت سانتا مارتا خدمت کرد، اما برای شرکت در ( یک دادگاه اجرایی و قضایی ) به سانتو دومینگو بازگشت. در این حین، اردیا تا سال ۱۵۲۹ به کار خود ادامه داد و در تعامل با هندیان، تجربیات زیادی را به دست آورد. او غنیمت های ارزشمندی از مبادلات آینه، ناقوس و دیگر اشیاء زینتی با بومیان جمع آوری کرد، سپس به سانتو دومینگو و بعد با کشتی به اسپانیا بازگشت.
اردیا زمانی که در مادرید بود، تلاش کرد تا تأییدیهٔ سلطنتی برای حفظ متصرفات، قلمرو خلیج کارتاخنا و نیواندولوسیا را به دست آورد؛ نیواندولوسیا سرزمینی بود که از دهانهٔ رودخانهٔ ماگدالنا تا ستان دارین که متعلق به آلونسو د اوجدا بود، امتداد داشت. قراردادی که در آن به اردیا، لقب آدلانتادو داده شد، در ۵ اوت ۱۵۳۲، توسط ملکه جوآنا از کاستیل ( معروف به جوآنای دیوانه ) در مدینا دل کامپو امضا گشت. منطقه ای که به اردیا واگذار شده بود، تقریباً کل کلمبیای کنونی و بیش از نیمی از اکوادور امروزی را در بر می گرفت که از سرزمین های داخل کشور تا ناحیهٔ استوایی امتداد داشت. اردیا به شهر سویا نقل مکان و در آنجا یک گالن، یک کشتی و یک پتاچی را تهیه و در نوامبر ۱۵۳۲، با ۱۵۰ مرد و ۲۲ اسب از کادیس، حرکت خود را آغاز کرد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپدرو د اردیا از نوادگان خانواده ای ثروتمند از تبار اشراف بود. والدینش، پدرو د اردیا و اینس فرناندز بودند. مورخ، خوان د کاستلانوس بیان می کند که اردیا حتی از سنین جوانی، شخصیتی ماجراجو و ستیزه جو داشت. اردیا در جوانی با شش مرد که سعی کردند او را در کوچه ای تاریک در مادرید بکشند، درگیر شد. در آن دعوا، بینی او به قدری آسیب دید که نیاز به پزشکی، از دربار اسپانیا داشت. اردیا برای تلافی، سه نفر از آن مهاجمان را کشت و سپس برای فرار از چنگ عدالت، همسر و فرزندانش را ترک کرد و به دنیای جدید گریخت. [ ۱] [ ۲]
اردیا به همراه برادرش آلونسو د اردیا به هند غربی سفر کرد و در سانتو دومینگو، پایتخت جزیرهٔ هیسپانیولا زندگی کردند، در آنجا صاحب یک کارخانهٔ قند و ملکی در استان آزوا شدند. سپس با خبر درگذشت فرماندار سانتا مارتا، رودریگو د باستیداس، هیئت سلطنتی سانتو دومینگو تصمیم گرفتند که پدرو د وادیلو را به عنوان فرماندار موقت استان و پدرو د اردیا را به عنوان معاونش به آنجا بفرستند. در سال ۱۵۲۸، وادیلو و اردیا به همراه ۲۰۰ مرد، وارد سانتا مارتا شدند، اما طولی نکشید که درگیر اختلافاتی با رودریگو آلوارز پالومینو، معاون سابق باستیداس، شدند که این موضوع با غرق شدن پالومینو در رودخانه ای به نام خودش، خاتمه یافت. [ ۳] [ ۴]
وادیلو به عنوان فرماندار موقت سانتا مارتا خدمت کرد، اما برای شرکت در ( یک دادگاه اجرایی و قضایی ) به سانتو دومینگو بازگشت. در این حین، اردیا تا سال ۱۵۲۹ به کار خود ادامه داد و در تعامل با هندیان، تجربیات زیادی را به دست آورد. او غنیمت های ارزشمندی از مبادلات آینه، ناقوس و دیگر اشیاء زینتی با بومیان جمع آوری کرد، سپس به سانتو دومینگو و بعد با کشتی به اسپانیا بازگشت.
اردیا زمانی که در مادرید بود، تلاش کرد تا تأییدیهٔ سلطنتی برای حفظ متصرفات، قلمرو خلیج کارتاخنا و نیواندولوسیا را به دست آورد؛ نیواندولوسیا سرزمینی بود که از دهانهٔ رودخانهٔ ماگدالنا تا ستان دارین که متعلق به آلونسو د اوجدا بود، امتداد داشت. قراردادی که در آن به اردیا، لقب آدلانتادو داده شد، در ۵ اوت ۱۵۳۲، توسط ملکه جوآنا از کاستیل ( معروف به جوآنای دیوانه ) در مدینا دل کامپو امضا گشت. منطقه ای که به اردیا واگذار شده بود، تقریباً کل کلمبیای کنونی و بیش از نیمی از اکوادور امروزی را در بر می گرفت که از سرزمین های داخل کشور تا ناحیهٔ استوایی امتداد داشت. اردیا به شهر سویا نقل مکان و در آنجا یک گالن، یک کشتی و یک پتاچی را تهیه و در نوامبر ۱۵۳۲، با ۱۵۰ مرد و ۲۲ اسب از کادیس، حرکت خود را آغاز کرد. [ ۵]
wiki: پدرو د اردیا