پدران کلیسا

پدران کلیسا یا پدران اولیه کلیسا که گاهی از آن ها به آباء کلیسا تعبیر می شود الهی دانان اولیه، معلمان نامدار و کشیشان بزرگ و تأثیرگذار مسیحی بودند که عقاید و اصول مسیحیت را پایه ریزی کردند و آثار دانشورانهٔ آنها مقدمه ای برای قرن های بعدی بود. دورهٔ تاریخی ای که به دورهٔ آباء کلیسا معروف است از ابتدای مسیحیت تا حدود سال ۷۰۰ پس از میلاد را در بر می گیرد.
پدران ( آباء ) کلیسا در واقع به نخستین معلمان و نویسندگان کلیسای مسیحی گفته می شود که در دیانت و فضیلت و تجربه و تقوا شهرت داشتند و از اواخر قرن ۱ ( میلادی ) تا ۷ ( میلادی ) زندگی می کردند. دوره ای که شورای نیقیه در۳۲۵ ( میلادی ) آن را به دو عهد آباء پیش و پس از نیقیه تقسیم کرد. کلمنس رومی، ایگناتیوس انطاکی، پولیکارپ ازمیری، قدیس برنابا، یوستینوس شهید، کلمنت اسکندرانی، اوریگنِس، ترتولیان و کوپریانوس جمعاً مشهور به آباء رسولی، از آباء پیش از نیقیه بودند و سیریل اسکندرانی، آتاناسیوس، یوحنای زرین دهان، ائوسبیوس قیصری، باسیلیوس کبیر، آمبروسیوس میلانی، اوگوستین قدیس، پاپ لئوی اول، بوئتیوس رومی، قدیس هیرونوموس، گرگوریوس کبیر و بید از آباء پس از نیقیه. [ ۱]