پدال واه ( Wah - wah Pedal یا Wah Pedal ) نوعی پدال افکت گیتار الکتریک است که آهنگ و فرکانس سیگنال گیتار را تغییر می دهد تا صدایی متمایز ایجاد کند و صدای انسان را تقلید کند که نام آوا «wah - wah» را شبیه سازی می کند. پدال پاسخ رفت و برگشت فیلتر فرکانس را در فرکانس، بالا و پایین می برد تا صدای یک لغزش طیفی که با نام "wah wah" نیز شناخته می شود را ایجاد کند. افکت واه در دهه ۱۹۲۰ سرچشمه گرفت و نوازندگان ترومپت یا ترومبون دریافتند که می توانند صدای گریه مانندی را با حرکت دادن سوردین در دهانه ساز تولید کنند. این بعدها با مدارهای الکترونیکی برای گیتار الکتریک شبیه سازی شد و پدال واه اختراع شد. این پدال با حرکت پای نوازنده به سمت بالا و پایین بر روی پدال که متصل به پتانسیومتر است کنترل می شود. افکت های واه ( wah ) ممکن است به عنوان یک فیلتر ثابت برای تغییر صدای ساز استفاده شوند ( معروف به"cocked - wah"[ ۱] ) . این ممکن است زمانی که یک گیتاریست تک نوازی می کند استفاده شوند یا به طور کلاسیک، ممکن است برای ایجاد ریتم فانک "wacka - wacka" برای نواختن ریتم در گیتار استفاده شود.
برخی از مشهورترین نوازندگان گیتار الکتریک، مشتاق بودند پدال واه را بلافاصله پس از انتشار آن استفاده کنند. از جمله اولین کارهای ضبط شده با پدال واه، «Tales of Brave Ulysses» توسط کریم با نوازندگی گیتار توسط اریک کلپتون و «Burning of the Midnight» توسط جیمی هندریکس اکسپرینس[ ۲] بود که هر دو در سال ۱۹۶۷ منتشر شدند. هندریکس همچنین از پدال واه در آهنگ معروف خود " Voodo Child " در مقدمه و سولوی آن استفاده کرد. کلپتون، به ویژه، از این پدال در بسیاری از آهنگ های Cream که در آلبوم های دوم و سوم آن ها، موجود بودند، استفاده کرد. پس از انحلال گروه بیتلز در سال ۱۹۷۰، کلپتون مجدداً از «واه»، در آلبوم انفرادی دوست خوبش جورج هریسون، All Things Must Pass، استفاده کرد. یکی دیگر از کاربردهای برجسته پدال در ضبط " Crimson & Clover " توسط تامی جیمز و شاندل ها در اواخر سال ۱۹۶۸ رخ داد، که در نهایت نسخه تک در اوایل سال ۱۹۶۹ به جایگاه اول رسید. تری کات، گیتاریست اصلی گروه شیکاگو، از «واه» در بسیاری از ضبط های اولیه خود نیز استفاده کرد. مارتین باره، نوازنده گیتاریست گروه نوپای جترو تول، همچنین از آن برای تأثیرات بسیار خوبی در آلبوم دوم خود Stand Up استفاده کرد، به ویژه در «We Used to Know» و «Look into the Sun». جیمی پیج پدال واه را بر روی چندین آهنگ از آلبوم نهایی Yardbirds Little Games و همچنین تکنوازی آهنگ لد زپلین " Tampled Under Foot " به نمایش گذاشت. تونی آیومی از آن در آهنگ های " Black Sabbath ", " The Wizard " و " Electric Funeral " استفاده کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخی از مشهورترین نوازندگان گیتار الکتریک، مشتاق بودند پدال واه را بلافاصله پس از انتشار آن استفاده کنند. از جمله اولین کارهای ضبط شده با پدال واه، «Tales of Brave Ulysses» توسط کریم با نوازندگی گیتار توسط اریک کلپتون و «Burning of the Midnight» توسط جیمی هندریکس اکسپرینس[ ۲] بود که هر دو در سال ۱۹۶۷ منتشر شدند. هندریکس همچنین از پدال واه در آهنگ معروف خود " Voodo Child " در مقدمه و سولوی آن استفاده کرد. کلپتون، به ویژه، از این پدال در بسیاری از آهنگ های Cream که در آلبوم های دوم و سوم آن ها، موجود بودند، استفاده کرد. پس از انحلال گروه بیتلز در سال ۱۹۷۰، کلپتون مجدداً از «واه»، در آلبوم انفرادی دوست خوبش جورج هریسون، All Things Must Pass، استفاده کرد. یکی دیگر از کاربردهای برجسته پدال در ضبط " Crimson & Clover " توسط تامی جیمز و شاندل ها در اواخر سال ۱۹۶۸ رخ داد، که در نهایت نسخه تک در اوایل سال ۱۹۶۹ به جایگاه اول رسید. تری کات، گیتاریست اصلی گروه شیکاگو، از «واه» در بسیاری از ضبط های اولیه خود نیز استفاده کرد. مارتین باره، نوازنده گیتاریست گروه نوپای جترو تول، همچنین از آن برای تأثیرات بسیار خوبی در آلبوم دوم خود Stand Up استفاده کرد، به ویژه در «We Used to Know» و «Look into the Sun». جیمی پیج پدال واه را بر روی چندین آهنگ از آلبوم نهایی Yardbirds Little Games و همچنین تکنوازی آهنگ لد زپلین " Tampled Under Foot " به نمایش گذاشت. تونی آیومی از آن در آهنگ های " Black Sabbath ", " The Wizard " و " Electric Funeral " استفاده کرد.
wiki: پدال واه