پد نامچشت

در واژه یِ " پَد نامچشت : pad nāmčišt " ، " پَد" همان " په: pa " و همان " به : ba" در پارسیِ نوین است که به چمِ " به ویژه، به طور خاص، علی الخصوص، بلاخص، به طور اخص" است.
همچنین ما در آغازِ کارنامه اردشیر بابکان واژه یِ " نامچشتیگ : nāmčištig " را داریم.
اکنون پرسش اینجاست که واژه ی " nāmčišt " چگونه ساختی دارد ؟
دیدگاهِ من چنین است:
این واژه ساختواژه ای بمانندِ واژه یِ " تَنچِشتَ :tančišta " در زبانِ اوستایی به چمِ " دلاورترین، دلیرترین، تهم ترین " داشته است که بارتولومه آن را صفتِ ترینی از " تَخمَ :taxma " و درست هم ارز با " تَخموتمَ : taxmō. təma " دانسته که " təma " نشانه یِ ترینی است.
( نکته: ما می دانیم که پسوندِ ترینیِ " - ِشتَ : išta - " از زبانِ اوستایی، در زبانِ پارسیِ میانه به ریختِ " - ِشت : išt - " یا " - ِست :ist - " آمده است ) .
پس با این اُزوارش ( =توضیح ) ، اگر واژه ی " نام:nām " به جایِ " تَخمَ:tan /taxma " بنشیند، آنگاه واژه یِ " نامچشت " را خواهیم داشت.
از اینرو " نامچِشت " را باید به چمِ واژه ای دارایِ پسوندِ " - ترین" اُزوارید ( =تفسیر کرد ) ، چه به واژه آن را " به نام ترین" بدانیم چه " ( آنچه ) به نام ترین است".
هر آنچه که باشد، از آنجایی که در زبانِ اوستایی - سانسکریت از واژه یِ " نَمَ:nama" و در زبانِ پارسیِ میانه از واژه ی " نامچشت: nāmčišt " یا " پَد نامچشت : به نامچشت" برایِ واژگانی همچون " به طور خاص، مخصوصا، علی الخصوص، بالاخص، " بهره می بردند، ما نیز در پارسیِ نو باید از واژگانی که " نام" را در خود دارند، بهره بگیریم؛ چنانکه در زبانِ آلمانی نیز واژه یِ " نامِنتلیش : namentlich " چنین نقشی را دارد.
. . . .
پَسگشت:
1 - رویبرگِ 143 از نبیگ " Grundriss der iranischen Philologie " ( کریستین بارتولومه )
2 - ستون 638 از نبیگ " فرهنگنامه زبانِ ایرانیِ کهن " ( کریستین بارتولومه )
3 - رویبرگِ 57 از نبیگ " فرهنگنامه کوچک پهلوی " ( دیوید مک کنزی )