پیشنهاد واژه :
در واژه یِ پارسیِ " اُفتادن" ، " اُ " پیشوند است. این واژه در زبانِ پارسیِ میانه " اوفتادن " بوده است که در آن " او:ō " پیشوند بوده است؛ ما این پیشوند را در زبانِ پارسی میانه در واژگانی همچون " اوباردن، اوبَستَن و . . . " نیز داریم. اکنون با جداسازیِ این پیشوند، واژه یِ " فتادن" را داریم که از " فت" به همراه نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادن" ساخته شده است. پس داریم:
... [مشاهده متن کامل]
1 - فت ( از ریشه یِ اوستاییِ " پَت/پَد" )
( " پَت/پَد" ریشه واژگانی همچون " پَدیدن، پدیدار، پدیده " و تکواژِ " بات" در " باتلاق=باتلاخ =بات. لاخ" نیز می باشد. )
2 - نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادَن"
( بمانند " نِهادن، ایستادن و. . . " )
. . . . . . . . . . .
نکته : بُن کنونیِ واژه یِ " فتادن" ، " فت" می باشد، چنانکه بُن کنونیِ واژگانِ " نهادن، ایستادن" بسامان " نِه، ایست" می باشد.
اکنون می توان " فتادَن" با بُن کنونی " فت" را به روشنی در زبانِ پارسی بکار بست:
1 - واژگانی همچون " فته، فتِش، فتادگی، فتایی، فتا ( ک ) ، فتومند ( ی ) و. . . " ؛
2 - با پیشوند بمانندِ " بَرفتادن و. . . " ؛
همچنین می توان آن را به شیوه یِ " فتیدن ( ناگذرا ) ، فتاندن ( گذرا ) " نیز بکار برد تا کاربردپذیریِ واژه افزونتر شود.
. . . . . . . . . . .
برپایه ی آنچه در بالا گفته شد، من در آینده نشان خواهم داد که به چه زیبایی واژگانِ " پدیدن، پدیدار، پدیده" از ریشه اوستایی " پت/پد" هستند.
جایگاه، عرصه اختصاصی
هلی پَد: بالگرد نشین
پد، در زبان پارسی، همان "پاد" است که می توان به شیوه "پد" هم نوشت. برای نمونه در ساختار واژه "پدافند" بکارگرفته شده است.
