پخش صوت دستگاه

دانشنامه آزاد فارسی

پخش صوت، دستگاه (record player)
وسیله ای برای پخش اصوات ضبط و ذخیره شده روی صفحۀ وینیلی. این اصوات به شکل شیاری مارپیچ ضبط می شوند. صفحه گردانی که با موتور کار می کند، صفحه را با دور ثابت می چرخاند و سوزن نصب شده در انتهای پیک آپ (برچین)، مطابق با الگوی پیچ وتاب شیار مارپیچی صفحه، مرتعش می شود. تراگردان تعبیه شده در انتهای پیک آپ این ارتعاشات را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند. این تراگردان غالبا نوعی بلور پیزوالکتریکی است. سیگنال ها پس از تقویت به یک یا چند بلندگو انتقال می یابند و بلندگوها آن ها را به صوت تبدیل می کنند. شکل های دیگر پخش صوت عبارت اند از ضبط روی لوح فشرده (سی دی) و ضبط روی نوار مغناطیسی. توماس ادیسون با اختراع فونوگراف، و امیل برلینر (۱۸۵۱ـ۱۹۲۹) از پیش گامان فن پخش صوت بودند. در ۱۸۹۶، برلینر نمونۀ اولیه ای را از صفحۀ وینیلی اختراع کرد. دستاوردهای جدید عبارت اند از صدای استریوفونیک و ضبط دیجیتال روی دیسک فشرده.

پیشنهاد کاربران

بپرس