زمین پخشی یا پخش جغرافیایی به معنی ارسال اطلاعات از یک میزبان به تعدادی مشتری تحت یک ناحیهٔ جغرافیایی مشخص است؛ بنابراین مسئلهٔ پخش کردن جغرافیایی مانند مسئلهٔ چندپخشی است با این تفاوت که بر خلاف مسئلهٔ چند پخشی که مقاصد داده ها هیچ ربط منطقی ممکن است به یکدیگر نداشته باشند، در اینجا گیرنده های اطلاعات در یک ناحیهٔ جغرافیایی منطقی ( و نه منطقه جغرافیایی فیزیکی ) قرار دارند ؛ به عبارت دقیق تر مسئلهٔ پخش جغرافیایی شکلی از همان مسئلهٔ چند پخشی است با این تفاوت که میزبان ها را به شکل اعضای یک دسته جغرافیایی مشخص می کند . این مسئله علی الخصوص در شبکه سلولی و شبکه های بی سیم موردی که بنا است یک بسته داده به تمام گره های موجود در یک ناحیهٔ از پیش تعیین شدهٔ جغرافیایی ارسال شوند، کاربرد جدی و اساسی دارد.
تعدادی از کارخواه که در یک ناحیهٔ جغرافیایی منطقی قرار دارند را بر حسب شرایط مسئله در یک گروه جغرافیایی گروه بندی می کنیم. این شبکه باید تطبیق پذیر باشد؛ یعنی اگر یک مشتری سیار وارد یک ناحیهٔ جغرافیایی شد، تحت پوشش آن سرویس قرار بگیرد و زمان خروج از آن ناحیهٔ جغرافیایی از پوشش آن سرویس نیز خارج شود. نتهٔ بسیار مهم در این مسئله این است که هر گره با روشی مانند سامانه موقعیت یاب جهانی موقعیت خود را می داند؛ به همین جهت بر خلاف قرارداد مدیریت گروه اینترنت که یک پروتکل مدیریت عضویت در گروه دارد، مدیریت عضویت و خروج از هر گروه به خود گره ها واگذار شده است.
نواحی خاصی را بنا بر شرایط جغرافیایی از قبیل کوه، دریا و … یا به دلایل سیاسی یا به دلائل اقتصادی در یک ناحیهٔ پخش جغرافیایی قرار می دهیم. این نواحی تشکیل یک گروه زمین پخشی می دهند . هنگام آدرس دهی برای تمییز قائل شدن بین بسته های مختلف داده که بنا است به مقاصد متفاوتی برسند ، هر پیامی که باید به اعضای این گروه برسد، در قسمت سرآیندش آدرس این ناحیهٔ پخش جغرافیایی درج می شود.
یک ناحیهٔ پخش جغرافیایی می تواند ساختاری به یکی از شکل های زیر داشته باشد:
۱. نقطه: یعنی تنها یک گیرندهٔ خاص که وظیفهٔ سرویس دهی در آن ناحیه را دارد، داده ها را دریافت می کند، سپس با پروتکل های دیگری آن بسته های دریافتی را بین گره های حت پوشش تقسیم می کند.
۲. دایره: مشابه قبل یک گیرنده بسته ها را از سرویس پخش جغرافیایی دریافت می کند و با روشی مانند پخش عمومی در اختیار هر مشترکی می گذارد که در ناحیهٔ تحت پوشش قرار گرفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتعدادی از کارخواه که در یک ناحیهٔ جغرافیایی منطقی قرار دارند را بر حسب شرایط مسئله در یک گروه جغرافیایی گروه بندی می کنیم. این شبکه باید تطبیق پذیر باشد؛ یعنی اگر یک مشتری سیار وارد یک ناحیهٔ جغرافیایی شد، تحت پوشش آن سرویس قرار بگیرد و زمان خروج از آن ناحیهٔ جغرافیایی از پوشش آن سرویس نیز خارج شود. نتهٔ بسیار مهم در این مسئله این است که هر گره با روشی مانند سامانه موقعیت یاب جهانی موقعیت خود را می داند؛ به همین جهت بر خلاف قرارداد مدیریت گروه اینترنت که یک پروتکل مدیریت عضویت در گروه دارد، مدیریت عضویت و خروج از هر گروه به خود گره ها واگذار شده است.
نواحی خاصی را بنا بر شرایط جغرافیایی از قبیل کوه، دریا و … یا به دلایل سیاسی یا به دلائل اقتصادی در یک ناحیهٔ پخش جغرافیایی قرار می دهیم. این نواحی تشکیل یک گروه زمین پخشی می دهند . هنگام آدرس دهی برای تمییز قائل شدن بین بسته های مختلف داده که بنا است به مقاصد متفاوتی برسند ، هر پیامی که باید به اعضای این گروه برسد، در قسمت سرآیندش آدرس این ناحیهٔ پخش جغرافیایی درج می شود.
یک ناحیهٔ پخش جغرافیایی می تواند ساختاری به یکی از شکل های زیر داشته باشد:
۱. نقطه: یعنی تنها یک گیرندهٔ خاص که وظیفهٔ سرویس دهی در آن ناحیه را دارد، داده ها را دریافت می کند، سپس با پروتکل های دیگری آن بسته های دریافتی را بین گره های حت پوشش تقسیم می کند.
۲. دایره: مشابه قبل یک گیرنده بسته ها را از سرویس پخش جغرافیایی دریافت می کند و با روشی مانند پخش عمومی در اختیار هر مشترکی می گذارد که در ناحیهٔ تحت پوشش قرار گرفته است.
wiki: پخش جغرافیایی