پخت یا تف جوشی لیزری انتخابی ( SLS ) یک تکنیک تولید افزودنی ( Additive Manufacturing ) است که در آن با استفاده از یک لیزر به عنوان منبع انرژی مواد پودری ( معمولاً نایلون / پلی آمید ) را پخته و به هم متصل می کنند. این کار با هدف گیری نقاطی در فضا ( که از یک مدل سه بعدی در رایانه بدست می آید ) به طور خودکار و اتصال آن ها به یکدیگر به منظور تولید یک ساختار صلب صورت می گیرد. این روش شبیه به ذوب لیزری انتخابی ( SLM ) است؛ این دو روش در یک نگاه از یک مفهوم یکسان هستند اما در جزئیات فنی تفاوت دارند. روش ذوب لیزر انتخابی ( SLM ) شبیه به روش پخت لیزری انتخابی است، با این تفاوت که در SLM ماده به جای تف جوشی کاملاً ذوب می شود و خصوصیات متفاوتی نظیر ساختار کریستالی، تخلخل و غیره ایجاد می کند. SLS ( و همچنین سایر تکنیک های ذکر شده AM ) یک فناوری نسبتاً جدید است که تاکنون عمدتاً برای نمونه سازی سریع و برای تولید کم حجم قطعات کاملاً مورد استفاده قرار گرفته است. با پیشرفت تجاری در فناوری AM، نقش تولید در حال گسترش است.
تف جوشی لیزری انتخابی ( SLS ) توسط دکتر Carl Deckard و مشاور دانشگاهی، دکتر جو Beaman در دانشگاه تگزاس در آستین در اواسط دهه ۱۹۸۰ تحت حمایت مالی DARPA تهیه و ثبت شد. [ ۱] Deckard و بیمان نتیجتاً شرکت DTM را به منظور طراحی و ساخت ماشین آلات SLS تأسیس کردند. در سال ۲۰۰۱، 3D Systems، بزرگترین رقیب SLS و DTM، فناوری DTM را به دست آورد. [ ۲] جدیدترین اختراع ثبت شده در مورد فناوری SLS Deckard 28 ژانویه ۱۹۹۷ صادر شد و ۲۸ ژانویه ۲۰۱۴ منقضی شد. [ ۳]
فرایندی مشابه در سال ۱۹۷۹ توسط RF Housholder بدون آن که تجاری شود ثبت اختراع شد. [ ۴]
SLS نه به خاطر خطراتش بلکه به خاطر هزینهٔ بالای ناشی از کاربرد لیزرهای پرقدرت قابل استفاده در خانه نیست. هزینه و خطر احتمالی چاپ SLS بدان معنی است که بازار خانگی برای چاپ SLS به اندازه بازار سایر فناوری های تولید افزودنی مانند مدل سازی رسوب Fused Deposition ( FDM ) وجود ندارد.
یک فناوری ساخت افزودنی لابه ای، SLS شامل استفاده از لیزر پرقدرت ( به عنوان مثال، لیزر دی اکسید کربن ) برای ذوب ذرات کوچک پودرهای پلاستیکی، فلزی، سرامیکی یا شیشه ای به درون توده ای است که شکل سه بعدی دلخواه دارد. لیزر به طور انتخابی مواد پودر شده را با اسکن مقطع عرضی تولید شده توسط توصیف فضایی دیجیتالی ( به عنوان مثال از یک فایلCAD یا اسکن داده ها ) فیوز می کند. بعد از اسکن هر سطح مقطع، یک لایه از ضخامت بستر پودری کم می شود و به جای آن یک لایهٔ جدید به بالا اضافه می شود و این روند تا زمان تکمیل قسمت تکرار می شود. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتف جوشی لیزری انتخابی ( SLS ) توسط دکتر Carl Deckard و مشاور دانشگاهی، دکتر جو Beaman در دانشگاه تگزاس در آستین در اواسط دهه ۱۹۸۰ تحت حمایت مالی DARPA تهیه و ثبت شد. [ ۱] Deckard و بیمان نتیجتاً شرکت DTM را به منظور طراحی و ساخت ماشین آلات SLS تأسیس کردند. در سال ۲۰۰۱، 3D Systems، بزرگترین رقیب SLS و DTM، فناوری DTM را به دست آورد. [ ۲] جدیدترین اختراع ثبت شده در مورد فناوری SLS Deckard 28 ژانویه ۱۹۹۷ صادر شد و ۲۸ ژانویه ۲۰۱۴ منقضی شد. [ ۳]
فرایندی مشابه در سال ۱۹۷۹ توسط RF Housholder بدون آن که تجاری شود ثبت اختراع شد. [ ۴]
SLS نه به خاطر خطراتش بلکه به خاطر هزینهٔ بالای ناشی از کاربرد لیزرهای پرقدرت قابل استفاده در خانه نیست. هزینه و خطر احتمالی چاپ SLS بدان معنی است که بازار خانگی برای چاپ SLS به اندازه بازار سایر فناوری های تولید افزودنی مانند مدل سازی رسوب Fused Deposition ( FDM ) وجود ندارد.
یک فناوری ساخت افزودنی لابه ای، SLS شامل استفاده از لیزر پرقدرت ( به عنوان مثال، لیزر دی اکسید کربن ) برای ذوب ذرات کوچک پودرهای پلاستیکی، فلزی، سرامیکی یا شیشه ای به درون توده ای است که شکل سه بعدی دلخواه دارد. لیزر به طور انتخابی مواد پودر شده را با اسکن مقطع عرضی تولید شده توسط توصیف فضایی دیجیتالی ( به عنوان مثال از یک فایلCAD یا اسکن داده ها ) فیوز می کند. بعد از اسکن هر سطح مقطع، یک لایه از ضخامت بستر پودری کم می شود و به جای آن یک لایهٔ جدید به بالا اضافه می شود و این روند تا زمان تکمیل قسمت تکرار می شود. [ ۵]
wiki: پخت لیزری انتخابی