پج پج

لغت نامه دهخدا

پج پج. [ پ ِ پ ِ ] ( اِ صوت ) لفظی است که بز را گویند و نوازند. ( فرهنگ اسدی ) :
زه دانا را گویند که داند گفت
هیچ نادان را داننده نگوید زه
سخن شیرین از زفت نیاید بر
بز به پج پج بر هرگز نشود فربه.
رودکی.
رجوع به پچ پچ شود.

پیشنهاد کاربران

در گویش محلی راوری
به لِه شدن چیزی ، پَج شدن میگویند
مثلا ، گوجه زیر پایم پَج شد ( یعنی لِه شد )

بپرس