پِتْگَر، نیما (تهران ۱۳۲۵ش-۱۳۹۴ش)
نقاش ایرانی. بیشتر آثارش را با آب مرکب پدید می آورد. پرده های کمینه گرا و ساده اش، چند لکۀ مرکبی اند که از خوشنویسی ژاپنی، عربی، و فارسی مایه می گیرند. در آثارش طراحی حاکم است، و بخش عمده ای از کاغذِ زمینه را دست نخورده باقی می گذارد. طبیعت و تک چهره مضمون بیشتر نقاشی های اوست. پس از فراگیری هنر نزد پدرش (ا ـ پتگر)، از ۱۳۳۴ش به تدریس پرداخت. در ۱۳۴۸ش در آکادمی هنرهای زیبای رم، نزد امیلیو گرکو، مجسمه سازی آموخت. آثارش را در چندین نمایشگاه در ایران و خارج از ایران به نمایش گذاشته است.
نقاش ایرانی. بیشتر آثارش را با آب مرکب پدید می آورد. پرده های کمینه گرا و ساده اش، چند لکۀ مرکبی اند که از خوشنویسی ژاپنی، عربی، و فارسی مایه می گیرند. در آثارش طراحی حاکم است، و بخش عمده ای از کاغذِ زمینه را دست نخورده باقی می گذارد. طبیعت و تک چهره مضمون بیشتر نقاشی های اوست. پس از فراگیری هنر نزد پدرش (ا ـ پتگر)، از ۱۳۳۴ش به تدریس پرداخت. در ۱۳۴۸ش در آکادمی هنرهای زیبای رم، نزد امیلیو گرکو، مجسمه سازی آموخت. آثارش را در چندین نمایشگاه در ایران و خارج از ایران به نمایش گذاشته است.
wikijoo: پتگر،_نیما_(تهران_۱۳۲۵ش-۱۳۹۴ش)