پایگاه هوایی نوژه، پایگاه هوایی سوم شکاری همدان یا پایگاه هوایی شاهرخی سومین پایگاه شکاری نیروی هوایی ارتش ایران است، که در فاصله ۴۵ کیلومتری از شمال شهر همدان، در مجاورت شهرستان کبودرآهنگ واقع شده است. در این پایگاه هواپیماهای جنگندهٔ اف - ۴ فانتوم ۲ نگهداری می شوند و دارای دو بخش شکاری و پدافند است. هم اکنون سرتیپ دوم خلبان پرویز مرادبکی فرماندهی پایگاه هوایی همدان را برعهده دارد.
... [مشاهده متن کامل]
پایگاه هوایی همدان در دوران پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی در پی جان باختن سرهنگ خلبان نصرالله شاهرخی پایگاه هوایی شاهرخی نامیده شد. در اوایل انقلاب ۱۳۵۷ ایران مدتی پایگاه حر نام گرفت، اما بعد از درگذشت سرهنگ دوم محمد نوژه از خلبانان این پایگاه در پاوه ( در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۵۸ ) نام این پایگاه به پایگاه هوایی شهید نوژه تغییر یافت.
نام بین المللی پایگاه سوم شکاری نوژه «TFB3» است.
تسهیلات پروازی پایگاه نوژه به نحوی است که به صورت ۲۴ ساعته و در هر نوع شرایط جوی می تواند عملیاتی باشد و ۷۰ تا ۸۰ هواپیمای تاکتیکی را در خود جای دهد. این پایگاه همچنین ظرفیت های قابل توجهی برای انبار کردن مهمات و سوخت دارد. پایگاه هوایی نوژه در ارتفاع ۱۷۱۰ متری از سطح دریا قرار دارد و این ارتفاع باعث افزایش مصرف سوخت جنگنده ها می شود. این پایگاه دارای پناهگاه های چهارقلوی بتنی است که پایگاه و آشیانهٔ فانتوم های نیروی هوایی ایران هستند. پایگاه نوژه دارای برج مراقبت است و باندهایش پهنای لازم برای پرواز بمب افکن های دوربردِ پهن پیکر را دارند. پایگاه نوژه دارای دو باند مجزای پرواز است که عرض هر کدام بالغ بر ۵۰ متر و طول شان بالغ بر ۳۹۰۰ و ۴۳۰۰ متر می شود.
جمعی از افسران ارتش ایران با تمرکز افسران نیروی هوایی شاهنشاهی ایران در قالب گروهی تحت رهبری شاپور بختیار، آخرین نخست وزیر شاه، قرار بود تا در تاریخ ۱۸ تیر ۱۳۵۹ نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی را ساقط کنند. کودتا بنا بود از پایگاه هوایی نوژه آغاز و فرماندهی شود.
به دنبال انتشار تصاویری از پایگاه هوایی نوژه مبنی بر حضور بمب افکن های روسی توپولف تو - ۲۲ام حضور هواپیماهای روسی در ایران و جهت انجام حملاتی در سوریه تأیید شد. در پی آن بنا بر اعلام وزارت دفاع روسیه، تهران و مسکو توافقنامه ای را امضا کرده اند که به روس ها اجازه می دهد بمب افکن های راهبردی خود را در پایگاه شکاری «نوژه» همدان مستقر کند. این عمل با مخالفت عده ای در داخل و خارج ایران روبه رو شد.
... [مشاهده متن کامل]
پایگاه هوایی همدان در دوران پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی در پی جان باختن سرهنگ خلبان نصرالله شاهرخی پایگاه هوایی شاهرخی نامیده شد. در اوایل انقلاب ۱۳۵۷ ایران مدتی پایگاه حر نام گرفت، اما بعد از درگذشت سرهنگ دوم محمد نوژه از خلبانان این پایگاه در پاوه ( در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۵۸ ) نام این پایگاه به پایگاه هوایی شهید نوژه تغییر یافت.
نام بین المللی پایگاه سوم شکاری نوژه «TFB3» است.
تسهیلات پروازی پایگاه نوژه به نحوی است که به صورت ۲۴ ساعته و در هر نوع شرایط جوی می تواند عملیاتی باشد و ۷۰ تا ۸۰ هواپیمای تاکتیکی را در خود جای دهد. این پایگاه همچنین ظرفیت های قابل توجهی برای انبار کردن مهمات و سوخت دارد. پایگاه هوایی نوژه در ارتفاع ۱۷۱۰ متری از سطح دریا قرار دارد و این ارتفاع باعث افزایش مصرف سوخت جنگنده ها می شود. این پایگاه دارای پناهگاه های چهارقلوی بتنی است که پایگاه و آشیانهٔ فانتوم های نیروی هوایی ایران هستند. پایگاه نوژه دارای برج مراقبت است و باندهایش پهنای لازم برای پرواز بمب افکن های دوربردِ پهن پیکر را دارند. پایگاه نوژه دارای دو باند مجزای پرواز است که عرض هر کدام بالغ بر ۵۰ متر و طول شان بالغ بر ۳۹۰۰ و ۴۳۰۰ متر می شود.
جمعی از افسران ارتش ایران با تمرکز افسران نیروی هوایی شاهنشاهی ایران در قالب گروهی تحت رهبری شاپور بختیار، آخرین نخست وزیر شاه، قرار بود تا در تاریخ ۱۸ تیر ۱۳۵۹ نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی را ساقط کنند. کودتا بنا بود از پایگاه هوایی نوژه آغاز و فرماندهی شود.
به دنبال انتشار تصاویری از پایگاه هوایی نوژه مبنی بر حضور بمب افکن های روسی توپولف تو - ۲۲ام حضور هواپیماهای روسی در ایران و جهت انجام حملاتی در سوریه تأیید شد. در پی آن بنا بر اعلام وزارت دفاع روسیه، تهران و مسکو توافقنامه ای را امضا کرده اند که به روس ها اجازه می دهد بمب افکن های راهبردی خود را در پایگاه شکاری «نوژه» همدان مستقر کند. این عمل با مخالفت عده ای در داخل و خارج ایران روبه رو شد.
