پایچال

لغت نامه دهخدا

پایچال. ( اِ مرکب ) گوی باشد که بافندگان گاه بافندگی پای در آن آویزند. پاچال. ( برهان ). پاچاه. پاچامه.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱- گودال زیر پای جولاهگانگودالی که نانوا بقال یا آشپز در آن میایستد و چیز میفروشد . ۳ - گودالی که شیر در آن جمع کنند و فروشند .
گوی باشند که بافندگان گاه بافندگی پای در آن آویزند پاچاه

پیشنهاد کاربران

بپرس