پائولینْگ، لینوس (۱۹۰۱ـ۱۹۹۴)(Pauling, Linus)
پائولینْگ، لینوس
پائولینْگ، لینوس
پائولینْگ، لینوس
پائولینْگ، لینوس
پائولینْگ، لینوس
متخصص امریکایی بیوشیمی وشیمینظری. جایـزۀ نوبـل شیمی ۱۹۵۴ را بـه سبب تحقیقاتش در زمینۀ ماهیت پیوندهای شیمیایی، مخصوصاً در اجسام کمپلکس، دریافت کرد. نظرات او به پایۀ تئوری های مدرن ساختار مولکولی بدل شدند. در زمینۀ خواص و کاربرد ویتامین ث، و تأثیر آن بر سلامتی انسان نیز تحقیق می کرد. جایزۀ صلح نوبل ۱۹۶۲ را به سبب مبارزه به منظور مهار سلاح ها و آزمایش های هسته ای دریافت کرد. پائولینگ در زمینۀ ماهیت پیوندهای شیمیایی تحقیق می کرد و به بررسی اطلاعات جدیدی دربارۀ فواصل بین اتمی پرداخت. او با به کارگیری دانش خود در زمینۀ ساختار پروتئین ها در خون، کشف کرد که بسیاری از پروتئینها از طریق پیوندهای هیدروژنی ساختار منسجمی پیدا می کنند که به آن ها اشکال ستاره ای می دهند. برای نخستین بار اصول مکانیک کوانتوم را برای بررسی ساختارهای مولکولی به کار برد و از طریق پراش الکترون و اشعۀ ایکس، آثار مغناطیسی و روش های گرماشیمیایی این ساختارها را به فواصل بین اتمی و زوایای پیوندی آن ها نسبت داد. در ۱۹۲۸، مفهوم هیبریداسیون پیوندها را طرح کرد. این موضوع بینش اساسی و واضحی دربارۀ ساختار اسکلتی همۀ ترکیبات کربنی و در حقیقت کل شیمی آلی به دست داد. الکترونگاتیویتۀ اتم ها و قطبیت (موقعیت الکترون ها) را نیز در پیوندهای شیمیایی مطالعه کرد. مقادیر الکترونگاتیویته برای نشان دادن علت اسیدی بودن موادی مانند اسید هیدروکلریک و بازیبودن مواد دیگری چون هیدروکسید سدیم به کار می رود. پائولینگ بسیاری از نتایج تحقیقاتش را در کتابی با نام ماهیت پیوندهای شیمیایی (۱۹۳۹) گرد آوری کرد. طی تحقیقاتش در زمینۀ خون در دهه ۱۹۴۰، ایمنی شناسی (ایمونولوژی) و کم خونی سلولی داسی شکل را بررسی کرد که عقیده اش را دربارۀ ژنتیکی بودن این بیماری تأیید کرد و نشان داد هموگلوبین نرمال و هموگلوبین سلول های داسی شکل از نظر بار الکتریکی متفاوت اند. انگیزه ای قوی در واتسون و کریک برای تحقیق در زمینۀ ساختار دی اِن ای ایجاد کرد. پائولینگ در پورتلندِ اورگون زاده شد و در دانشکدۀ کشاورزی ایالت اورگون درس خواند. از انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا (کَلْتِک) دکترا گرفت. از ۱۹۲۵ تا ۱۹۲۷، در اروپا با دانشمندان اتمی بزرگ آن زمان ملاقات کرد. در ۱۹۳۱، استاد کَلْتِک شد. از ۱۹۳۶ تا ۱۹۸۵، مدیر آزمایشگاه های سرلین و گیتس و از ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵، مدیر مؤسسۀ علمی و پزشکی لینوس پائولینگ در منلو پارک کالیفرنیا بود. طی دهۀ ۱۹۵۰ و به سبب نگرانی های خاص دربارۀ خطرات ژنتیکی طولانی مدت، ناشی از آزمایش بمب های هسته ای در اتمسفر، به فعالیت سیاسی و مخالفت با تأسیسات امریکایی پرداخت و همکاران علمی اش را نیز به اعتراض واداشت. پائولینگ رسماً خود را کمونیست و صلح جو معرفی کرد. گذرنامه اش از ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴ توقیف بود و مجبور شد در کمیتۀ امنیت داخلی مجلس سنای امریکا حضور یابد. پس از انتشار کتابش با نام جنگ بس است» (۱۹۵۲) مبارزاتش شدت گرفت. در سازمان ملل متحد حضور یافت و دادخواستی را امضا کرد که ۱۱,۰۲۱ دانشمند از ۴۹ کشور آن را امضا و بر ضرورت خاتمۀ آزمایش سلاح های هسته ای تأکید کرده بودند. طی دهۀ ۱۹۶۰، پائولینگ چند سال به مطالعۀ مشکلات و مسائل جنگ و صلح در مرکز مطالعاتی مؤسسۀ دموکراتیک سانتا باربارا، واقع در کالیفرنیا، پرداخت.
پائولینْگ، لینوس
پائولینْگ، لینوس
پائولینْگ، لینوس
پائولینْگ، لینوس
پائولینْگ، لینوس
متخصص امریکایی بیوشیمی وشیمینظری. جایـزۀ نوبـل شیمی ۱۹۵۴ را بـه سبب تحقیقاتش در زمینۀ ماهیت پیوندهای شیمیایی، مخصوصاً در اجسام کمپلکس، دریافت کرد. نظرات او به پایۀ تئوری های مدرن ساختار مولکولی بدل شدند. در زمینۀ خواص و کاربرد ویتامین ث، و تأثیر آن بر سلامتی انسان نیز تحقیق می کرد. جایزۀ صلح نوبل ۱۹۶۲ را به سبب مبارزه به منظور مهار سلاح ها و آزمایش های هسته ای دریافت کرد. پائولینگ در زمینۀ ماهیت پیوندهای شیمیایی تحقیق می کرد و به بررسی اطلاعات جدیدی دربارۀ فواصل بین اتمی پرداخت. او با به کارگیری دانش خود در زمینۀ ساختار پروتئین ها در خون، کشف کرد که بسیاری از پروتئینها از طریق پیوندهای هیدروژنی ساختار منسجمی پیدا می کنند که به آن ها اشکال ستاره ای می دهند. برای نخستین بار اصول مکانیک کوانتوم را برای بررسی ساختارهای مولکولی به کار برد و از طریق پراش الکترون و اشعۀ ایکس، آثار مغناطیسی و روش های گرماشیمیایی این ساختارها را به فواصل بین اتمی و زوایای پیوندی آن ها نسبت داد. در ۱۹۲۸، مفهوم هیبریداسیون پیوندها را طرح کرد. این موضوع بینش اساسی و واضحی دربارۀ ساختار اسکلتی همۀ ترکیبات کربنی و در حقیقت کل شیمی آلی به دست داد. الکترونگاتیویتۀ اتم ها و قطبیت (موقعیت الکترون ها) را نیز در پیوندهای شیمیایی مطالعه کرد. مقادیر الکترونگاتیویته برای نشان دادن علت اسیدی بودن موادی مانند اسید هیدروکلریک و بازیبودن مواد دیگری چون هیدروکسید سدیم به کار می رود. پائولینگ بسیاری از نتایج تحقیقاتش را در کتابی با نام ماهیت پیوندهای شیمیایی (۱۹۳۹) گرد آوری کرد. طی تحقیقاتش در زمینۀ خون در دهه ۱۹۴۰، ایمنی شناسی (ایمونولوژی) و کم خونی سلولی داسی شکل را بررسی کرد که عقیده اش را دربارۀ ژنتیکی بودن این بیماری تأیید کرد و نشان داد هموگلوبین نرمال و هموگلوبین سلول های داسی شکل از نظر بار الکتریکی متفاوت اند. انگیزه ای قوی در واتسون و کریک برای تحقیق در زمینۀ ساختار دی اِن ای ایجاد کرد. پائولینگ در پورتلندِ اورگون زاده شد و در دانشکدۀ کشاورزی ایالت اورگون درس خواند. از انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا (کَلْتِک) دکترا گرفت. از ۱۹۲۵ تا ۱۹۲۷، در اروپا با دانشمندان اتمی بزرگ آن زمان ملاقات کرد. در ۱۹۳۱، استاد کَلْتِک شد. از ۱۹۳۶ تا ۱۹۸۵، مدیر آزمایشگاه های سرلین و گیتس و از ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵، مدیر مؤسسۀ علمی و پزشکی لینوس پائولینگ در منلو پارک کالیفرنیا بود. طی دهۀ ۱۹۵۰ و به سبب نگرانی های خاص دربارۀ خطرات ژنتیکی طولانی مدت، ناشی از آزمایش بمب های هسته ای در اتمسفر، به فعالیت سیاسی و مخالفت با تأسیسات امریکایی پرداخت و همکاران علمی اش را نیز به اعتراض واداشت. پائولینگ رسماً خود را کمونیست و صلح جو معرفی کرد. گذرنامه اش از ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴ توقیف بود و مجبور شد در کمیتۀ امنیت داخلی مجلس سنای امریکا حضور یابد. پس از انتشار کتابش با نام جنگ بس است» (۱۹۵۲) مبارزاتش شدت گرفت. در سازمان ملل متحد حضور یافت و دادخواستی را امضا کرد که ۱۱,۰۲۱ دانشمند از ۴۹ کشور آن را امضا و بر ضرورت خاتمۀ آزمایش سلاح های هسته ای تأکید کرده بودند. طی دهۀ ۱۹۶۰، پائولینگ چند سال به مطالعۀ مشکلات و مسائل جنگ و صلح در مرکز مطالعاتی مؤسسۀ دموکراتیک سانتا باربارا، واقع در کالیفرنیا، پرداخت.
wikijoo: پایولینگ،_لینوس_(۱۹۰۱ـ۱۹۹۴)