پایور فرامرز

پایوَر، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)
نوازندۀ ایرانی، نواساز و سرپرست ارکستر، معلم، مؤلف و بنیاد گذار شیوۀ شخصیِ سنتورنوازی. آموزش اصلی او در محضر استاد ابوالحسن صبا بود و به توصیۀ او از اطلاعات رکن الدین مختاری و عبدالله دوامی نیز استفاده کرد. فعالیت حرفه ای او نزدیک به ۵۰ سال ادامه یافت که برخی از آن ها عبارت اند از بیش از ۱۵۰۰ اجرای زنده در داخل و خارج از کشور، تربیت صدها شاگرد، سرپرستی ارکستر، ساخت آهنگ های گوناگون، تک نوازی سنتور، تنظیم و اجرای قطعات قدیمی از استادان بزرگ گذشته، نت نویسی ردیف آوازی و تصنیف های اصیل قدیمی، نوشتن کتاب های متعدد برای آموزش سیستماتیک سنتورنوازی و نیز اجرای قطعات ساخته خود، شرکت در جشنواره های سنتورنوازی داخل و خارج از کشور، عضویت در شوراهای گوناگون موسیقی، صدها ساعت ضبط های خصوصی، صحنه ای، رادیویی و تلویزیونی و شرکت در ضبط بیش از ۵۰ ساعت صفحۀ گرام و نوار کاست محتوی موسیقی اصیل ایرانی. موسیقی پایور، برآیندی کامل از ترکیب متعادل گرایش های صبا، وزیری و خالقی، دست مایه های قدیم موسیقی ردیف و بهره گیری از تکنیک ها و بیان متجددانۀ آن هاست. بررسی دقیق شیوۀ سنتورنوازی او، گویای سلیقه اش در تنظیم و اجرای قطعات قدیمی و قطعات خودش، و همچنین روش او در آموزش موسیقی، معرف این نوع نگاه به موسیقی ایرانی است. ازجمله آثار اوست: کتاب های دستور سنتور، هشت آهنگ برای سنتور، ردیف چپ کوک برای سنتور، سی قطعه چهار مضراب، ردیف آوازی و تصنیف های قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی، نوارهای مجموعه آثار درویش خان، در سه آلبوم؛ تصنیف های ایرانی، و پیغام اهل راز؛ چهارباغ؛ کنسرت اساتید؛ گفت وگو، شامل مجموعه قطعات کوچک و نوارهای خودآموز سنتور.