پایه پایه

لغت نامه دهخدا

پایه پایه. [ ی َ / ی ِ ی َ / ی ِ ]( ق مرکب ) پلّه پلّه. اندک اندک. تدریجاً :
چو خواهی کسی راهمی کرد مه
بزرگیش جز پایه پایه مده.
اسدی.
در تأنی گوید ای عجول خام
پایه پایه برتوان رفتن ببام.
مولوی.

فرهنگ فارسی

پله پله اندک اندک بتدریج

پیشنهاد کاربران

بپرس