پایه فیلم

پایه فیلم ( به انگلیسی: Film base ) یک بستر شفاف است که به عنوان در بر گیرنده و نگهدارنده امولسیون عمل می کند. [ ۱] با وجود لایه های متعدد امولسیون و پوشش ژلاتین، پایه فیلم قسمت اعظم ضخامت یک فیلم را تشکیل می دهد. شیشه از اولین موادی بود که در سال ۱۸۴۶ به عنوان حامل، به ژلاتینو نقره برمید آغشته گردید. [ ۲]
از نظر تکامل در صنعت فیلم سازی، از سه نوع عمده پایه فیلم استفاده شده است:
• نیتروسلولز ( نیترات سلولز ) ، که ماده ای است شدیداً آتش گیر و فعلاً از آن استفاده نمی شود. در قدیم برای پایه فیلم تخت مورد استفاده قرار می گرفت. [ ۳]
• استات سلولز، ( سلولز تری استات ) ، [ ۴] سلولز دی استات ( در تهیه فیلم نواری استفاده می شد که ضخامت کمتری نسبت به نیتروسلولز دارد ) ، [ ۵] سلولز استات پروپیونات، سلولز استات بوتیرات ) ،
• پلی استر ( پلی اتیلن ترفتالات ( PET ) ( با نام تجارتی ESTAR که کارخانه کداک بر روی آن گذاشته است ) .
در فیلم های عکاسی از انواع رنگی پایه فیلم بسته به نوع آن استفاده می شود. در فیلمی که برای نور روز بالانس شده است پایه فیلم نارنجی است. در فیلم های نور شب پایه فیلم رنگ آبی دارد و در فیلم های اسلاید پایه فیلم شفاف و شیشه ای است.
دو نوع هاله مؤثر در فیلم عکاسی وجود دارد که تأثیر منفی بر روی نتیجه عکس برداری می گذارند.
• هاله تشعشعی.
• هاله بازتابی.
معمولاً برای جلوگیری از تأثیر منفی این هاله ها سطوح حساس عکاسی را به مواد ضد هاله آغشته می کنند.
آنچه در بحث از پایه فیلم مورد توجه است، هاله بازتابی است که در نتیجه عبور نور و شکست آن در ضخامت پایه به وجود می آید. [ ۶] این هاله در بخش هایی از نگاتیو که نور بیشتری دریافت کرده اند به چشم می خورد و باعث از بین رفتن جزئیات تصویر می شود. [ ۷] [ ۸]
روزالیک اسید ماده ای است که به عنوان ضد هاله در زیر امولسیون و روی پایه فیلم مالیده می شود. این ماده رنگی تیره به فیلم می دهد، ولی در جریان ظهور توسط ماده قلیایی ظهور حل شده و از محیط خارج می شود. [ ۱۰]