پایس خوزه آنتونیو. پائِس، خوزه آنتونیو (۱۷۹۰ـ۱۸۷۳)(Paez, Jose Antonio)
نظامی و رهبر سیاسی، و اولین رئیس جمهور ونزوئلا (۱۸۳۰)، و رئیس جمهور و دیکتاتور (۱۸۳۱ـ۱۸۴۶؛ ۱۸۶۱ـ۱۸۶۳). کارگری بی سواد در مزرعه و رهبر یانروهای (گاوچرانان) دشت های اورینوکو بود، و آنان را به دفاع از آرمان های ملی گرایانه کشاند. هنگامی که سیمون بولیوار به دنبال تحقق آرمان کلمبیای بزرگ (مرکب از کلمبیا، اکوادور، و ونزوئلا) بود، پائس لزوم ونزوئلای مستقل را مطرح کرد، که در ۱۸۳۰ به آن دست یافت. از آن سال تا ۱۸۴۸ گاهی با انتخاب نمایندگان، بر این کشور جدید التأسیس حکومت کرد و از بزرگ ترین زمین داران این کشور شد. با چندین شورش روبه رو شد که جدی ترین آن از ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۶ بود، و در بحران اقتصادی دهۀ ۱۸۴۰، بر مخالفت ها افزوده شد. در ۱۸۴۸ بر ضد حکومت انتخابی خود شورش کرد، اما شکست خورد و در ۱۸۵۰ از کشور اخراج شد. پس از انقلاب ۱۸۵۸ به ونزوئلا بازگشت، اما ادامۀ بی ثباتی تا سال بعد او را بار دیگر وادار به ترک کشور کرد.
نظامی و رهبر سیاسی، و اولین رئیس جمهور ونزوئلا (۱۸۳۰)، و رئیس جمهور و دیکتاتور (۱۸۳۱ـ۱۸۴۶؛ ۱۸۶۱ـ۱۸۶۳). کارگری بی سواد در مزرعه و رهبر یانروهای (گاوچرانان) دشت های اورینوکو بود، و آنان را به دفاع از آرمان های ملی گرایانه کشاند. هنگامی که سیمون بولیوار به دنبال تحقق آرمان کلمبیای بزرگ (مرکب از کلمبیا، اکوادور، و ونزوئلا) بود، پائس لزوم ونزوئلای مستقل را مطرح کرد، که در ۱۸۳۰ به آن دست یافت. از آن سال تا ۱۸۴۸ گاهی با انتخاب نمایندگان، بر این کشور جدید التأسیس حکومت کرد و از بزرگ ترین زمین داران این کشور شد. با چندین شورش روبه رو شد که جدی ترین آن از ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۶ بود، و در بحران اقتصادی دهۀ ۱۸۴۰، بر مخالفت ها افزوده شد. در ۱۸۴۸ بر ضد حکومت انتخابی خود شورش کرد، اما شکست خورد و در ۱۸۵۰ از کشور اخراج شد. پس از انقلاب ۱۸۵۸ به ونزوئلا بازگشت، اما ادامۀ بی ثباتی تا سال بعد او را بار دیگر وادار به ترک کشور کرد.
wikijoo: پایس،_خوزه_آنتونیو_(۱۷۹۰ـ۱۸۷۳)