پایس خوزه انتونیو

دانشنامه آزاد فارسی

پایس خوزه آنتونیو. پائِس، خوزه آنتونیو (۱۷۹۰ـ۱۸۷۳)(Paez, Jose Antonio)
نظامی و رهبر سیاسی، و اولین رئیس جمهور ونزوئلا (۱۸۳۰)، و رئیس جمهور و دیکتاتور (۱۸۳۱ـ۱۸۴۶؛ ۱۸۶۱ـ۱۸۶۳). کارگری بی سواد در مزرعه و رهبر یانروهای (گاوچرانان) دشت های اورینوکو بود، و آنان را به دفاع از آرمان های ملی گرایانه کشاند. هنگامی که سیمون بولیوار به دنبال تحقق آرمان کلمبیای بزرگ (مرکب از کلمبیا، اکوادور، و ونزوئلا) بود، پائس لزوم ونزوئلای مستقل را مطرح کرد، که در ۱۸۳۰ به آن دست یافت. از آن سال تا ۱۸۴۸ گاهی با انتخاب نمایندگان، بر این کشور جدید التأسیس حکومت کرد و از بزرگ ترین زمین داران این کشور شد. با چندین شورش روبه رو شد که جدی ترین آن از ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۶ بود، و در بحران اقتصادی دهۀ ۱۸۴۰، بر مخالفت ها افزوده شد. در ۱۸۴۸ بر ضد حکومت انتخابی خود شورش کرد، اما شکست خورد و در ۱۸۵۰ از کشور اخراج شد. پس از انقلاب ۱۸۵۸ به ونزوئلا بازگشت، اما ادامۀ بی ثباتی تا سال بعد او را بار دیگر وادار به ترک کشور کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس