پایان فرمانروایی روم در بریتانیا، گذر از بریتانیای رومی به بریتانیای پس از روم بود. فرمانروایی روم در بخش های گوناگون بریتانیا در زمان های گوناگون و تحت شرایط گوناگون پایان یافت.
در سال ۳۸۳، ماگنوس ماکسیموس سربازان خود را از شمال و باختر بریتانیا بیرون کشید تا احتمالاً جنگ سارالان را در تحت نظارت خود داشته باشد.
پیرامون ۴۱۰ میلادی، رومی - انگلیسی ها کلانترهای کنستانتین سوم را بیرون کردند. او پیشتر پادگان های رومی را در بریتانیا تهی کرده و سربازان آن را در پاسخ به «گذشتن دودمان های ژرمن از راین» در ماه های پایانی سال ۴۰۶ به گال فرستاد و اینگونه این جزیره را قربانی تاخت وتاز بربرها کرده بود.
امپراتور روم، هونوریوس ( دورهٔ امپراتوری:۳۹۳ تا ۴۲۳ ) به درخواست کمک پاسخ داد و به شهرهای رومی گفت که به دفاع از خود بپردازند ( که این به گونه ای پذیرش ضمنی خودگردانی موقت بریتانیا بود ) چراکه هونوریوس در جنگ گسترده ای در ایتالیا علیه ویسیگوت های تحت فرماندهی آلاریک یکم می جنگید و خود روم نیز در محاصره بود و نمی شد از هیچ نیرویی چشم پوشید و برای نگاهبانی از بریتانیا گسیل شان داشت. اگرچه هونوریوس چشم می داشت به زودی کنترل استان ها را دوباره به دست آورد، ولی در میانه های سدهٔ ششم پروکوپیوس دریافت که چیرگی روم بر بریتانیا کاملاً از دست رفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۳۸۳، ماگنوس ماکسیموس سربازان خود را از شمال و باختر بریتانیا بیرون کشید تا احتمالاً جنگ سارالان را در تحت نظارت خود داشته باشد.
پیرامون ۴۱۰ میلادی، رومی - انگلیسی ها کلانترهای کنستانتین سوم را بیرون کردند. او پیشتر پادگان های رومی را در بریتانیا تهی کرده و سربازان آن را در پاسخ به «گذشتن دودمان های ژرمن از راین» در ماه های پایانی سال ۴۰۶ به گال فرستاد و اینگونه این جزیره را قربانی تاخت وتاز بربرها کرده بود.
امپراتور روم، هونوریوس ( دورهٔ امپراتوری:۳۹۳ تا ۴۲۳ ) به درخواست کمک پاسخ داد و به شهرهای رومی گفت که به دفاع از خود بپردازند ( که این به گونه ای پذیرش ضمنی خودگردانی موقت بریتانیا بود ) چراکه هونوریوس در جنگ گسترده ای در ایتالیا علیه ویسیگوت های تحت فرماندهی آلاریک یکم می جنگید و خود روم نیز در محاصره بود و نمی شد از هیچ نیرویی چشم پوشید و برای نگاهبانی از بریتانیا گسیل شان داشت. اگرچه هونوریوس چشم می داشت به زودی کنترل استان ها را دوباره به دست آورد، ولی در میانه های سدهٔ ششم پروکوپیوس دریافت که چیرگی روم بر بریتانیا کاملاً از دست رفته است.
