پای گر

لغت نامه دهخدا

پای گر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) رقاص. پایکوب. پای باز.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پایکوب پای باز رقاص پاکوب .

پیشنهاد کاربران

بپرس