پای پرده دار

پای پرده دار ( به انگلیسی: Webbed foot ) یک اندام تخصصی با پرده بین انگشتی ( پرده داشتن ) است که به حرکت آب کمک می کند و در انواع مهره داران چهاراندامان وجود دارد. این سازگاری در درجه نخست در گونه های نیمه آبزی یافت می شود و به طور همگرا چندین بار در گونه های مهره داران تکامل یافته است.
• پرده دار ( Palmate ) : تنها انگشت های جلویی ( ۲ تا ۴ ) با پرده به هم وصل می شوند. در مرغابی ها، غازها و قوها، مرغان دریایی و پرستودریایی ها و دیگر پرندگان آبزی ( ماهی گیرک، فلامینگو، فولمار، کاکایی اقیانوسی، غواص، پترل، کبوتردریایی و آب شکاف ) یافت می شود. [ ۳] اردک های شیرجه زن همچنین دارای انگشت عقبی لوب دار ( ۱ ) و مرغان دریایی، پرستودریایی ها و وابستگان آنها انگشت عقبی کوچکی دارند. [ ۴]
• سراسرپرده دار ( Totipalmate ) : هر چهار انگشت ( ۱–۴ ) با پرده به هم می پیوندند. در گانت ها و بوبی ها، پلیکان ها، باکلان ها، سفیدغازها، بوبی ها و سینه بادکنک، مارگردن هاو نوک سرخ ها یافت شود. برخی از گانت ها دارای پاهای رنگی روشن هستند که در نمایش های جنسی استفاده می شود. [ ۵] [ ۶]
• نیم پرده دار ( Semipalmate ) : یک شبکه کوچک بین انگشتان جلویی ( ۲–۴ ) وجود دارد. در برخی از سلیم ها ( سلیم اوراسیایی ) و آبچلیک ها ( آبچلیک های نیم پرده پا آبچلیک زوزه گرگی، آبچلیک چوب پا، نوک خنجری ها، ساق های آبچلیک های پازرد ) ، آووست، حواصیل ها ( تنها دو انگشت ) ، همه سیاه خروس ها و برخی از نژادهای اهلی مرغ یافت می شوند. سلیم ها وخروس کلیان انگشت عقبی کوچک دارند ( ۱ ) و آبچلیک ها و وابستگان یک انگشت کوچک و برجسته دارند که به سختی زمین را لمس می کند. تلیله سفید تنها آبچلیکی است که دارای ۳ انگشت ( تریداکتیل ) است. [ ۵]
• پره دار ( Lobate ) : انگشتان جلویی ( ۲ تا ۴ ) با لبه های پوست لبه دارند. هنگام شنا کردن پرنده، لوب ها گسترده یا منقبض می شوند. در کشیم ها، شناگرها، چنگرها، باله پنجگان و برخی از اردک های کف پرده یا در انگشت عقبی ( ۱ ) . کشیم ها در بین انگشتان پا پرده های بیشتری نسبت به چنگر و شناگرها دارند. [ ۳] [ ۶]
پرده دار رایج ترین است.