پای نداشتن. [ ن َ ت َ ] ( مص مرکب ) نیروی مقاومت نداشتن. تاب نیاوردن. استقامت نکردن : با عطا دادن او پای ندارد بقیاس هرچه در کوه گهر باشد و در خاک دفین.فرخی.
