پای جوش

لغت نامه دهخدا

پای جوش. ( نف مرکب ، اِ مرکب ) پاجوش. شولان و شاخ تر که از ریشه درختی روید.

( اسم ) شولان و شاخ تر که از ریش. درخت روید پاجوش
پاجوش شولان و شاخ ترکه از ریشه درختی روید

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید