پاگودا

پاگودا به شکل برجی است چند طبقه. شمار طبقه های هر پاگودا همیشه فرد است زیرا سازندگان آن چنان می پنداشتند که عدد فرد مایه خوشبختی است. بیشتر پاگوداها معبد یا جزئی از معبد هستند. فکر ساختن پاگودا همراه با مذهب بودایی از هندوستان به جاهای دیگر آسیا رفته است. چینیان در شکل ساختمان پاگودا تغییراتی دادند. ژاپنی ها از شکل پاگوداهای چینی تقلید کردند و همین شکل است که بیشتر معروف است. پاگودای چینی هشت پهلو است. طره های پهن بالای هر طبقه رو به بالا برگشته است. به این طره ها غالباً زنگوله های کوچکی آویخته است که باد آنها را به صدا درمی آورد. پاگوداهای چینی را با آجر لعابی یا چینی می سازند. بیشتر پاگوداهای ژاپنی چوبی است. بعضی از پاگوداها را با طلا تزیین می کنند. بلندترین پاگودای جهان بر تپه ای نزدیک مرکز شهر رانگون پایتخت میانمار قرار دارد. نام آن پاگودای شوداگون است. همه دیوارهای این پاگودا که نزدیک صد متر ارتفاع دارد طلاپوش است.
واژهٔ پاگودا که امروزه برای خواندن چنین سازه هایی در زبان های اروپایی کاربرد دارد از واژهٔ پارسی بتکده وام گرفته شده اند. همچنین این باور نیز هست که این واژه ریشه در واژهٔ سانسکریت بهاگاواتی به معنای خجسته داشته باشد.