پاگشایی

دانشنامه عمومی

در مردم شناسی، به آیینی که به نشانه پذیرش فرد یا گروهی در گروه یا جمع جدیدی انجام می شود پاگُشایی[ ۱] گفته می شود. پاگشایی ازجمله مناسک گذار از یک مرحله به مرحله دیگر است.
پاگشایی می تواند مربوط به پذیرفته شدن افراد به جمع افراد بالغ باشد که در برخی اقوام جهان با مراسمی همراه است. هم چنین در برخی جوامع، آیین های پاگشایی را به معنی «زاده شدن دوباره» در نظر می گیرند که غسل تعمید مسیحیان از نمونه های آن است و از نمونه های آن در مزدیسنا میتوان به آیین سدره پوشی اشاره کرد.
نمونه های دیگر پاگشایی دینی، آیین دیکشا در هندوئیسم، و بر میتسوا و بت میتسوا یهودیان است. در بسیاری جوامع، پذیرش در یک فرقه، انجمن مخفی، انجمن دانشجویی، و گروه های طریقت و اخوت مذهبی با آیین های پاگشایی همراه است. فردی که آیین پاگشایی را پشت سر گذارد، پاگشوده نامیده می شود.
آیین پاگشایی شکل های گوناگونی داشته است و هنوز هم در جامعه های بدوی به شکل مناسک گوناگون دیده می شود، اما همه جا در نکته های زیر همانندی دارد: نخست نوجوان پذیرفته شده مرده انگاشته می شود و در پایان آیین چون موجودی تازه دوباره پای به جهان هستی می گذارد. مرگ موقّتی و رستاخیز به گونه ای نمادین انجام می گیرد: بلعیده شدن در کام یک جانور و درنگی چند در شکم او و سرانجام بیرون شدنی پیروزمندانه. برای این منظور گاه کلبه هایی به شکل جانوران ترسناک می ساخته اند با دهانی باز همچون در کلبه. [ ۲]
داغ زدن به پوست و زخمی کردن پوست و بریدن یک بند از انگشت و دیگر شکنجه ها در شماری از اقوام بدوی جزئی از پاگشایی بلوغ به شمار آمده و انجام می گیرد. [ ۳]
عکس پاگشاییعکس پاگشایی

پاگشایی (فیلم). «پاگشایی» ( انگلیسی: Initiation ( film ) ) یک فیلم است که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به میراندا اتو اشاره کرد.
عکس پاگشایی (فیلم)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

پاگُشایی
(یا: تشرف) مناسک ورود گروهی از افراد از یک پایگاه اجتماعی به پایگاه اجتماعی دیگر. مثلاً، مناسک رمزآموزی گذار از کودکی به بلوغ، که مهم ترین نمونۀ کاربرد این اصطلاح است. از نمونه های رایج پاگشایی، مناسک تشرف به انجمن یا فرقه ای سری است. پاگشا کردن در فرهنگ عامۀ ایرانی، به مهمانی هایی اطلاق می شود که کسانِ عروس و داماد برای آشنایی و ایجاد ارتباط بیشتر میان افراد دو خانواده برگزار می کنند. ظاهراً پیش ترها پاگشاکردن فقط به آن ضیافتی اطلاق می شد که مادر عروس، ۴۰ روز پس از عروسی برپا می کرد. برای قطع علاقۀ عروس از خانۀ پدری، او را تا ۴۰ روز از رفت وآمد به خانۀ پدری منع می کردند. پس از طی این مدت، مادر عروس در ضیافتی با دعوت از مادر و دیگر بستگان داماد، دختر خود را پاگشا می کرد. پس از این ضیافت، عروس می توانست با اجازه از مادرشوهر خود آزادانه به خانۀ پدر رفت و آمد کند. بر مبنای روایتی دیگر، ضیافت پاگشا در دو شب برگزار می شد؛ بدین ترتیب که مادر عروس زنان و پدر عروس مردان خانوادۀ داماد را در دو شب جداگانه به ضیافت می خواندند. رسم بود که محرم های عروس در روز پاگشا به او رونمایی نیز بدهند (← رونما). پس از چند روز، خانوادۀ داماد نیز به اصطلاح «طایفۀ عروسون» را به خانۀ خود دعوت می کرد و این نخستین بار بود که مادر عروس قدم به خانۀ داماد می گذاشت. دیگر اعضای دو خانواده نیز پس از پاگشای والدین، با برپایی مهمانی هایی عروس را پاگشا می کردند.

پیشنهاد کاربران

بپرس