پاکیزه چهر. [ زَ / زِ چ ِ ] ( ص مرکب ) زیبا. نیکروی. پاکیزه روی. نکومنظر. صبیح المنظر : که پاکیزه چهر است و پاکیزه تن ستوده به هر شهر و هر انجمن.فردوسی ( شاهنامه ج 1 ص 342 ).