پاکیزه چهر

لغت نامه دهخدا

پاکیزه چهر. [ زَ / زِ چ ِ ] ( ص مرکب ) زیبا. نیکروی. پاکیزه روی. نکومنظر. صبیح المنظر :
که پاکیزه چهر است و پاکیزه تن
ستوده به هر شهر و هر انجمن.
فردوسی ( شاهنامه ج 1 ص 342 ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) پاکیزه روی نیکروی زیبا نکو منظر .
زیبا نیکروی

پیشنهاد کاربران

بپرس