پاکیزه سرشت

/pAkizesereSt/

لغت نامه دهخدا

پاکیزه سرشت. [ زَ / زِ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) پاک طینت. پاک نهاد. پاک فطرت. پاک سرشت :
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت.
حافظ.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پاک سرشت
پاک طینت پاک نهاد

فرهنگ عمید

پاک سرشت، پاک نهاد، پاک طینت: عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت / که گناه دگری بر تو نخواهند نوشت (حافظ: ۱۷۲ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس