پاکیزه تن. [ زَ / زِ ت َ ] ( ص مرکب ) پاک بدن. پاک تن. || عفیف. پارسا : وزان پس چنین گفت کای پهلوان توپاکیزه تن باش و روشن روان.فردوسی.چنین داد پاسخ بدان انجمن که شاهی بدانجاست پاکیزه تن.فردوسی.که پاکیزه چهرست و پاکیزه تن ستوده به هر شهر و هر انجمن.فردوسی.