پاکوچک

پاکوچک ( به انگلیسی: Little Foot ) ، ( اس تی دبلیو۵۷۳ Stw 573 ) نام مستعاری برای اسکلت فسیلی نزدیک به کاملی از جنوبی کپی ( آسترالوپیتکوس Australopithecus ) است که در سال های ۱۹۹۴–۱۹۹۸ در سیستم غاری استرک فونتین، در آفریقای جنوبی یافت شده است. [ ۱] نام مستعار «پا کوچک» به این فسیل در سال ۱۹۹۵ داده شد. از ساختار چهار استخوان مچ پا پژوهشگران توانستند اطمینان حاصل کنند که دارندهٔ آن می توانسته راه برود. بازیابی استخوان ها بسیار دشوار و خسته کننده بود؛ زیرا آنها به طور کامل در سنگ های بتن مانندی گنجانده شده اند. به همین دلیل است که بازیابی و حفاری این سایت حدود ۱۵ سال به درازا کشید تا بتواند کامل شود. [ ۲]
چهار استخوان مچ پا در سال ۱۹۸۰ جمع آوری شد ولی این استخوان ها در میان بسیاری از استخوان های دیگر پستان داران ناشناخته ماندند. تنها پس از سال ۱۹۹۲، با ابتکار فیلیپ توبیاس، صخرهٔ بزرگی را در آن غار ترکاندند که آن حاوی تجمع غیرمعمولی از فسیل بود. فسیل های بازیافت شده از غار جمع آوری گردید و توسط رونالد جی کلارک؛ دیرینه انسان شناس، مورد بررسی دقیق قرار گرفتند. [ ۳]
در سال ۱۹۹۴ هنگامی که رونالد جی کلارک سرگرم بررسی جعبه های موزه که برچسب «میمون بَرّ قدیم» داشتند و حاوی قطعات فسیلی بودند، بود چندین فسیل را شناسایی کرد که به روشنی و بی تردید ( انسان تبار hominin ) بودند. او چهار استخوان پای چپ را درشت ( قاپ، ناوسان، میخی و کف پایی نخست ) را شناخت که به احتمال زیاد همه متعلق به یک فرد بود. این قطعات از غار ( سیلبربرگ Silberberg ) ؛ یک غار بزرگ درون مجموعه غاری استرک فونتین به دست آمده است. آن ها متعلق به سردهٔ ( جنوبی کپی Australopithecus ) هستند توصیف و فهرست شده و به عنوان ( اس تی دبلیو۵۷۳ Stw 573 ) طبقه بندی شده اند. [ ۴]
با توجه به ماهیت ریزنقش استخوان ها، آن ها «پاکوچک» نامیده شدند.
نام پاکوچک بعد از آن به این اسکلت گفته شد که کشف استخوان های کف پایش نشان داد این موجود روی دو پا راه می رفته است. این اسکلت در مرحله اول در سال ۱۹۹۵ به عنوان گونه Australopithecus africanus تشخیص داده شد اما با کشف سرش در ۱۹۹۸ مشخص شد که ویژگی های آن، هر چند با ویژگی های جنس آسترالوپیتکوس همخوان است اما احتمالاً متعلق به گونه ای ناشناخته و پیش از این دیده نشده از این جنس است.