پاکنه
/pAkne/
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱- جای پا یا پله ای که در کاریز و قنات و مانند آن کنده باشند . ۲- آنجای از تون که تونتاب برای تیز کردن آتش ایستد .
آنجای از تون که گلخن تاب ایستد تیز کردن آتش را
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
پایاب اصطلاحی است برای راهرویی که به قنوات کنده می شد. از آنجا آب بر می داشتند و ظرف می شستند. در تهران به آن �پاکنه� می گفته اند.