یکی آنکه ناپاک خون پدر
نریزد ز تن پاکزاده پسر.
فردوسی.
بگوهر مگر هم نژاده نیندهمان از پدر پاکزاده نیند.
فردوسی.
کسی کو ز فرزند او نام بردچنین گفت کان پاکزاده بمرد.
فردوسی.
بدو گفت کای پاکزاده پسربمردی و دانش برآورده سر.
فردوسی.
بگفت آن که نعمان و منذر چه کردز بهر من این پاکزاده دو مرد.
فردوسی.
همان پاکزاده نیاکان من گزیده سرافراز و پاکان من.
فردوسی.
بفرمودشان بازگشتن بجای چنان پاکزاده جهان کدخدای.
فردوسی.
چنین هفت سالش همی آزمودبهر کار جز پاکزاده نبود.
فردوسی.