پاک چهر. [ چ ِ ] ( ص مرکب ،اِ مرکب ) روی پاک. چهره پاک. چهر نیک : ندانم به ایران گراید به مهروگر سوی توران کند پاک چهر.فردوسی.بدو گفت زال ای خداوند مهرچو اکنون نمودی بما پاک چهر.فردوسی.|| ( ص مرکب ) دارای چهر پاک.