پاک بین

/pAkbin/

لغت نامه دهخدا

پاک بین. ( نف مرکب ) آنکه نظری پاک دارد. آنکه عمل کسان را حمل به صحّت کند :
کدورت از دل حافظ ببرد صحبت دوست
صفای همت پاکان و پاک بینان بین.
حافظ.

فرهنگ فارسی

(اسم صفت ) آنکه نظری پاک دارد آنکه عمل کسان را حمل بصحت میکند .
انکه نظری پاک دارد یا آنکه عمل کسان را حمل بصحت کند

فرهنگ عمید

۱. آن که با نظر پاک بنگرد، پاک بیننده، نیک بین.
۲. آن که به کسی یا امری بدگمان نباشد.

مترادف ها

decent (صفت)
محجوب، پاک بین، نجیب، اراسته

benevolent (صفت)
خیراندیش، نیکخواه، خوشدل، کریم، خیریه، پاک بین

پیشنهاد کاربران

بپرس