پاچیله

لغت نامه دهخدا

پاچیله. [ ل َ /ل ِ ] ( اِ مرکب ) پاچله. پاافزار. پوزار :
برون کن پای از این پاچیله تنگ
که کفش تنگ دارد پای را لنگ.
نظامی.
در درون کعبه رسم قبله نیست
چه غم ار غواص را پاچیله نیست.
مولوی.
|| نوعی از کفش مانند غربال کوچک که کوفتن برف را پیادگان بر پای بندند و برف بدان کوبند تا مردم قافله و لشکریان به آسانی گذرند.

فرهنگ فارسی

پاچله پا افزار

دانشنامه عمومی

پاچیله یا چغته[ ۱] یا چقته[ ۱] نوعی کفش برای راه رفتن روی برف است. پاچیله ها وزن بدن را روی سطح گسترده تری پخش می کنند که منجر به کاهش فشار شده و در نتیجه پا کمتر در برف فرو می رود.
مولوی در «عتاب کردن حق تعالی موسی را علیه السلام از بهر آن شُبان» در دفتر دوم مثنوی معنوی می گوید:
با توجه به این بیت، معنای کفش غواصی نیز می دهد که هنگام فرو رفتن و بیرون آمدن از آب به شناگر و غواص کمک می کند.
عکس پاچیلهعکس پاچیله
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

جدول کلمات

کفش ، پاپوش ، پاافزار

پیشنهاد کاربران

پا افزار
کفش
در درونِ کعبه رسمِ قبله نیست
چه غم اَر غَوّاص را پاچیله نیست؟
✏ �مولانا�

بپرس